Mahkemesi : İş Mahkemesi

Dava rücuen tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, davalılardan ... yönünden davanın reddine,diğer davalılar yönünden davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı Kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davanın yasal dayanağı 1479 sayılı Bağ-Kur Kanununun 63.maddesidir.
Dosya kapsamına göre, davalıların murisi olan ..."ın kullandığı kamyonun şaftının kopması üzerine, saat 02.10 sıralarında sağdan 3. şeritte durduğu, yanındaki arkadaşını reflektörlü yeleği ile geriden gelen trafiği yönlendirmeye gönderdiği, bu istikamette aynı yönden gelen ve 196 promil alkollü olduğu tespit edilen sigortalının, aldığı alkolün etkisi ve aracı hızlı sürmesi nedeniyle kazayı önlemek için zamanında direksiyon ve fren tedbirine başvuramadığı, öndeki kamyona arkadan çarpması sonucu öldüğü anlaşılmıştır.
Mahkemenin hükme esas aldığı kusur raporuna göre: davalıları murisi sürücü ..."ın %5, sigortalının ise % 95 kusurlu olduğu kabul edilmiştir.
... hakkında açılan ... Asliye Ceza Mahkemesi"nin 22.07.2010 tarih ve 2009/4 esas ve 2010/72 karar sayılı ceza dava dosyasında ise; her iki sürücüye eşit oranda kusur verildiği, sigortalının hak sahipleri tarafından ... ve işleten sıfatıyla davalı şirkete karşı açılan Bakırköy 5. Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 02.07.2013 tarih ve 2009/163 esas ve 2/13/358 karar sayılı tazminat dava dosyasında hükme esas alınan bilirkişi raporuna göre ise; alkolün etkisiyle arkadan çarpan sigortalıya % 50, bakım yaptırmayarak teknik arızaya sebebiyet verdiğinden bahisle davalı şirkete % 25, reflektör tedbiri almayan sürücü ..."a % 25 oranında kusur verildiği, böylece ceza ve hak sahipleri tarafından açılan tazminat dava dosyası ile eldeki dava dosyasınde benimsenen kusur raporları arasında çelişki oluştuğu anlaşılmıştır.
Öte yandan, 13 Kasım 2002 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan 27.03.2002 tarih 2001/343 Esas ve 2002/41 sayılı Anayasa Mahkemesi kararı ile 1479 sayılı Yasanın 63. maddesinin son fıkrasında yer alan “araç sahiplerine” ibaresinin “iptal” edilmesi karşısında artık olayda kusuru bulunmayan araç sahiplerine rücu olanağı kalmamış ise de; Kurumun anılan yasa maddesindeki “diğer sorumlulara” rücu hakkı mevcut bulunduğu gözetildiğinde, uyuşmazlığın 2918 sayılı Yasa’da yer alan “Araç işletenin sorumluluğu” ilkeleri irdelenerek çözümlenmesi gereği açıktır. 2918 sayılı Kanunun 3.maddesi hükmünde öngörülen tanım çevresinde “işleten” sıfatının bulunması, bir başka anlatımla araç üzerindeki fiili hakimiyeti ile aracı tehlikesi kendisine ait olmak üzere kendi ad ve hesabına işletiyor olması halinde de sorumluluk mümkündür.Kazaya karışan kamyonun maliki davalı şirket yönünden işletenlik kavramının gerçekleşip gerçekleşmediği araştırılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken davanın reddine karar verilmesi isabetsizdir.
Yukarıda açıklanan maddi ve hukuki olgulara göre; hak sahiplerinin açtığı tazminat davasının akıbeti araştırılarak, konusunda uzman bilirkişilerden oluşa ve mevzuata uygun, çelişkiyi giderecek mahiyette kusur raporu alınması, ve davalı şirketin işletenlik sıfatını haiz olması halinde Kuruma karşı sorumlu olacağı gözetilmesi gerekiken, eksik inceleme ve araştırma sonucu, yazılı şekilde hüküm kurulmuş olması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 15.09.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.