Danıştay İdare Dava Daireleri Kurulu 2020/641 Esas 2021/564 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
İDARİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No : 2020/641
Karar No : 2021/564

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVALI) : … Bakanlığı
VEKİLİ : Hukuk Müşaviri Av. …

İSTEMİN KONUSU : Danıştay Onuncu Dairesinin 12/06/2019 tarih ve E:2014/323, K:2019/4676 sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: 20/07/2013 tarih ve 28713 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan İşyeri Hekimi ve Diğer Sağlık Personelinin Görev, Yetki, Sorumluluk ve Eğitimleri Hakkında Yönetmelik'in 4. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendi ile 14., 15. ve Geçici 2. maddelerinin iptali istenilmiştir.
Daire kararının özeti: Danıştay Onuncu Dairesinin 12/06/2019 tarih ve E:2014/323, K:2019/4676 sayılı kararıyla;
6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu'nun 3. maddesinin 1. fıkrasının (ş) bendinde yer alan "işyeri hemşiresi" tanımı, 6. maddesinin 3. fıkrası, 30. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinin (2) ve (5) numaralı alt bentleri ile anılan maddenin 2. fıkrası ve 13/01/1983 tarih ve 17927 mükerrer sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Yataklı Tedavi Kurumları İşletme Yönetmeliği'nin "Ebelerin Görev ve Yetkileri" başlıklı 133. maddesi ile 1219 sayılı Tababet ve Şuabatı San'atlarının Tarzı İcrasına Dair Kanun'un 6514 sayılı Kanun'un 22. maddesiyle değişen 47. maddesi aktarıldıktan sonra, Sağlık Meslek Mensupları ile Sağlık Hizmetlerinde Çalışan Diğer Meslek Mensuplarının İş ve Görev Tanımlarına Dair Yönetmelik'te yer alan "ebe" tanımı belirtilerek;
'İşyerindeki sağlık ve güvenlik risklerini önleyici ve koruyucu hizmetleri yürütenlerin niteliklerini belirlemek, eğitimlerini ve sertifikalandırılmalarını sağlama' görevinin, 02/07/2018 tarih ve 703 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin 4. maddesiyle adı Çalışma ve Sosyal Güvenlik Alanında Bazı Mali Hükümler Hakkında Kanun olarak değiştirilen 3146 sayılı Kanun'un mülga 2. maddesinde kapatılan Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığının; 1 sayılı Cumhurbaşkanlığı Teşkilatı Hakkında Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi'nin 65. maddesinde ise Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının görevleri arasında sayıldığı;
Dava konusu Yönetmeliğin 4. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendi incelendiğinde;
Yönetmeliğin dayanağı olan 6331 sayılı Kanun'da "diğer sağlık personeli" tanımına yer verilmemekle beraber, yukarıda aktarılan mevzuat uyarınca işyerindeki sağlık ve güvenlik risklerini önleyici ve koruyucu hizmetleri yürütenlerin niteliklerini belirleme görevinin davalı Bakanlığa verildiği;
Mevzuatta ebelerin görevlerinin, gebelik öncesi ve sonrasında anne ve bebek sağlığına ilişkin olduğunun kurala bağlandığı;
Öte yandan, Dünya Sağlık Örgütünce 'ebe'nin; gebelik sırasında, doğumda ve doğum sonrası dönemlerde annelere gerekli bakım ve danışmanlığı sağlayan, normal doğumları kendi sorumluluğunda yaptırmak ve yeni doğan bakımını yapmak üzere eğitilmiş kişi olarak tanımlandığı;
Ebelerin, dava konusu Yönetmelik'te diğer sağlık personelleri olarak belirtilen hemşire, sağlık memuru, acil tıp teknisyeni ve çevre sağlığı teknisyenlerinden farklı mesleki görev, yetki ve sorumluluklarının bulunduğu, bu nedenle sayılan meslek gruplarıyla farklı kurallara tabi tutulmalarının eşit davranma zorunluluğunun ihlali anlamına gelmediği;
Dolayısıyla düzenlemede, eşitlik ilkesine aykırılık bulunmadığı;
Ebelerin sağlık hizmetlerinde ifa ettikleri görev ve sorumlulukları ve Sağlık Bakanlığının diğer sağlık personelinin tanımına ilişkin verdiği görüş de dikkate alınmak suretiyle iş sağlığı ve güvenliği hizmetlerinde görevlendirilecek personelin kimler olacağının tespiti hususunda görevli ve yetkili davalı Bakanlıkça hazırlanan dava konusu düzenlemede, üst hukuk normuna, kamu yararı ve hizmet gereklerine aykırılık bulunmadığı;
Dava konusu Yönetmeliğin 14., 15. ve Geçici 2. maddeleri incelendiğinde;
Davacı tarafından ebelerin diğer sağlık personeli tanımı içerisinde yer almaması nedeniyle diğer sağlık personeli belgesi düzenlenmediği belirtilmek suretiyle ilgili düzenlemelerin iptalinin istenilmesi karşısında, Yönetmeliğin 4. maddesinin (b) bendine ilişkin olarak yapılan açıklamalar doğrultusunda anılan dava konusu maddelerde de bu yönüyle hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, kendisinin uzun yıllardır işyeri hemşiresi olarak görev yaptığı, dava konusu Yönetmeliğin mağduriyetine yol açtığı, kazanılmış haklarının ihlal edildiği, ebelik mesleğinin, hemşireliğe, sağlık memuru ve çevre sağlığı teknikerinden daha yakın bir meslek olduğu ve yetkinliklerinin bulunduğu, bu nedenle diğer sağlık personeli arasında sayılmamasının eksiklik olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davalı idare tarafından, Danıştay Onuncu Dairesince verilen kararın usul ve hukuka uygun bulunduğu ve temyiz dilekçesinde öne sürülen nedenlerin, kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte olmadığı belirtilerek temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'UN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile Daire kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Danıştay dava dairelerinin nihai kararlarının temyizen incelenerek bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan;
"a) Görev ve yetki dışında bir işe bakılmış olması,
b) Hukuka aykırı karar verilmesi,
c)Usul hükümlerinin uygulanmasında kararı etkileyebilecek nitelikte hata veya eksikliklerin bulunması" sebeplerinden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin reddine,
2. Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddine ilişkin Danıştay Onuncu Dairesinin 12/06/2019 tarih ve E:2014/323, K:2019/4676 sayılı kararının ONANMASINA,
3. Kesin olarak, 22/03/2021 tarihinde oybirliği ile karar verildi.