Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/19143 Esas 2020/2953 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/19143
Karar No: 2020/2953
Karar Tarihi: 13.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/19143 Esas 2020/2953 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği kararda, kasten yaralama suçu sebebiyle sanığın mahkumiyetine hükmedilmiştir. Ancak temyiz sonucunda, hükmün Anayasa'nın 141/3 ve CMK'nin 34 ve 223, 230. maddelerine aykırı davranılarak, kanıtların ve unsurların açık bir şekilde belirtilmemesi sebebiyle bozulmasına karar verilmiştir. Ayrıca, katılanın da yaralamaya teşebbüs ettiği olayda, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının belirlenememesi halinde haksız tahrik hükümlerinin uygulanması hususunun karar yerinde tartışılması gerektiği vurgulanmış ve sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi sebebiyle hak yoksunlukları yönünden de değerlendirmenin yapılması gerektiği ifade edilmiştir. Kanun maddeleri olarak Anayasa'nın 141/3 ve CMK'nin 34 ve 223, 230. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nin 29. ve 53. maddeleri belirtilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2019/19143 E. , 2020/2953 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre ulaşılan sonuçların, iddia, savunma, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın eylemlerinin ve yüklenen suçun unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçeyle hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması gerektiği nazara alınmadan, hükmün esasını oluşturan kısa kararın tekrarı ile yetinilmek suretiyle Anayasa"nın 141/3 ve 5271 sayılı CMK"nin 34 ve 223, 230. maddelerine aykırı davranılması,
2) Katılanın da sanığı yaralamaya teşebbüs ettiği olayda, mahkemece ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenmeye çalışılması, bu hususun tespit edilememesi halinde CGK"nin 22.10.2002 tarih 2002/4-238 Esas ve 2002/367 sayılı kararı gereğince şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanıp uygulanmayacağı hususunun karar yerinde tartışılmaması,
3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 13.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.