MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
Dava, 29.09.2001 tarihinde geçirdiği iş kazasında yaralanan sigortalının maddi ve manevi zararlarının karşılanması istemlerine ilişkindir.
Mahkemece; maddi ve manevi tazminat davalarının kabulüne karar verilmiştir.
Dosya kapsamındaki kayıt ve belgelerden;davaya konu zararlandırıcı olayın SGK Başkanlığı tarafından iş kazası olarak kabul edildiği,19.01.2002 tarihli rapor ile davacının Kurum tarafından tespit olunan sürekli işgöremezlik oranının %13,2 olduğu, davacıya %13,2 oranındaki bu maluliyetine göre gelir bağlandığı, yargılama sırasında davalı şirket vekilinin itirazı üzerine davacı sigortalının maluliyetinin yeniden Kurumca değerlendirilip azalma kaydıyla davacının maluliyetinin kalmadığının belirtildiği, Kurumun davacı sigortalının maluliyetini %0,00 olarak tespiti sonrasında iş kazası sigorta kolundan davacıya bağladığı geliri kestiği, davacı tarafından ayrı bir dava olarak “maluliyet oranının tespitine dair” dava açıldığı, açılan bu tespit davasının henüz kesinleşmediği, hükme esas alınan hesap raporunda davacının tespit davasında belirlenen %14 maluliyet oranına göre maddi zarar hesaplaması yapılmasına rağmen Kurumun sigortalıya iş kazası tahsisi olarak %13.2 oranındaki maluliyetine göre 2005 tarihine kadar yaptığı ödemelerin hesaplanan maddi zarardan düşülerek neticeye gidildiği anlaşılmıştır.
Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından karşılanmayan zararın ödetilmesine ilişkin davalarda (tazminat davaları) öncelikle haksız zenginleşmeyi ve mükerrer ödemeyi önlemek için Kurum tarafından sigortalıya bağlanan gelirin peşin sermaye değerinin tazminattan düşülmesi gerektiği Yargıtay’ın oturmuş ve yerleşmiş görüşlerindendir. Diğer yandan, sigortalıya bağlanacak gelir ve hükmedilecek tazminatın miktarını doğrudan etkilemesi nedeniyle, işçide oluşan meslekte güç kayıp oranının hiçbir kuşku ve duraksamaya yer vermeksizin kesin olarak saptanması gerekir.
Bu yönüyle davanın yasal dayanağı 5510 sayılı Yasanın 19. maddesidir. Anılan maddeye göre iş kazası veya meslek hastalığı sonucu oluşan hastalık ve özürler nedeniyle Kurumca yetkilendirilen sağlık hizmeti sunucularının sağlık kurulları tarafından verilen raporlara istinaden Kurum sağlık kurulunca meslekte kazanma gücü en az %10 oranında azalmış bulunduğu tespit edilen sigortalının sürekli iş göremezlik gelirine hak kazanacağı, iş kazası ve meslek hastalığı sonucu sürekli iş göremezlik hallerinde meslekte kazanma gücündeki kayıp oranının belirlenmesine ve bu maddenin uygulanmasına ilişkin diğer usul ve esasların Kurum tarafından çıkarılacak yönetmelikle düzenleneceği bildirilmiştir.
Bu yasal düzenleme gereğince düzenlenen Sosyal Sigorta İşlemleri Yönetmeliğinin 45. maddesinde sürekli iş göremezlik gelirinin iş kazası veya meslek hastalığı sonucu oluşan hastalık ve özürler nedeniyle Kurumca yetkilendirilen sağlık hizmeti sunucularının sağlık kurulları tarafından verilen raporlara istinaden Kurum Sağlık Kurulunca meslekte kazanma gücü en az %10 oranında azalmış bulunduğu tespit edilen sigortalıya bağlanacağı düzenlenmiştir.
Ayrıca iş kazası sonucu oluşan sürekli iş göremezlik oranının tespitine ilişkin kesinleşmiş bir mahkeme kararı olmadıkça Sosyal Güvenlik Kurumunun davacıya mahkemece belirlenen sürekli iş göremezlik oranı esas alınarak gelir bağlanması söz konusu olmadığından, bu gelirin peşin sermaye değeri maddi zarardan düşülemeyeceği hususu da açıktır.
Somut olayda, açılan maddi ve manevi tazminat davalarına etkileri göz önüne alındığında davacı sigortalının maluliyet oranının tespitine dair açılan davanın kesinleşmesinin beklenilmemesi hatalı olduğu gibi yargı kararı ile kesinleşen bu maluliyet oranına göre Kurumun sigortalıya yapacağı tahsisin peşin sermaye değerinin belirlenip bu tahsis miktarının hesaplanan maddi zarardan tenzil edilmek suretiyle davacıdan mükerrer tahsile neden olmayacak biçimde karar verilmemesi de ayrıca usul ve yasaya aykırıdır.
Yapılacak iş;öncelikle yukarıda açıklanan nedenlerle maddi ve manevi tazminat davaları bakımından davacının sürekli iş göremezlik oranının net bir şekilde ortaya konulması noktasında açılan tespit davasının kesinleşmesini beklemek, akabinde davacının kuruma tahsis için başvurusunu sağlamak, kurumun bir tahsisi olur ise bağlanan bu gelirlerin ilk peşin sermaye değerini Kurumdan sormak, güncel verilere göre davacının maddi zararını yeniden hesaplatmak ve tahsisler ilk peşin sermaye değerinin rücuya tabi kısmının bu hesaptan düşmek ve tüm delilleri bir arada değerlendirerek yeniden bir karar vermekten ibarettir.
O halde, davalı şirket vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının öteki temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 01/04/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.