Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Sair temyiz itirazları yerinde değil ise de; 
İİK.nun 68/son maddesinin ilk cümlesi, “itirazın kaldırılması talebinin esasa ilişkin nedenlerle kabulü halinde borçlu aynı nedenlerle reddi halinde ise alacaklı, diğer tarafın talebi üzerine tazminata mahkum edilir.” yasal düzenlemesini içermektedir. İcra mahkemesince, alacaklının itirazın kaldırılması istemi, sadece takip dayanağı belgenin İİK.nun 68/1 maddesinde belirtilen belge niteliğinde olmadığından bahisle, işin esası incelenmeksizin reddedildiğinden, borçlu yararına tazminat verilmesi için aynı maddenin son bendinde öngörülen, talebin esasa ilişkin nedenlerle reddi şeklindeki koşul oluşmadığından alacaklının tazminatla sorumlu tutulması isabetsiz olup, kararın bu nedenle bozulması gerekir ise de, anılan yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını zorunlu kılmadığından kararın düzeltilerek onanması yoluna gidilmiştir.
 SONUÇ   : Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile Gaziantep 1. İcra  Mahkemesinin 21/09/2006 tarih ve 2006/262 E. 2006/398 K. Sayılı kararının hüküm bölümünün ikinci paragrafındaki “takip konusu asıl alacak tutarının %40’ı olan 13.102,00 YTL tazminatın alacaklı taraftan alınarak itirazcı borçlu kuruma verilmesine” kelimelerinin karar metninden çıkartılmasına, kararın   düzeltilmiş bu şekliyle İİK 366. ve HUMK’nun 438. maddeleri uyarınca (ONANMASINA), mahkeme kararı düzeltilerek onandığından harç alınmasına yer olmadığına, 21/09/2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.