MAHKEMESİ : İZMİR 1. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 28/09/2011
NUMARASI : 2011/85-2011/419
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, fazla çalışma ücreti, yılık izin ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti ile hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, 10/04/2009 – 19/09/2010 tarihleri arasında, servis şoförü olarak bir gün 24 saat çalışıp takip eden 24 saat izin kullandığını, hafta ve genel tatil günlerinde de aynı şekilde çalışmalarının devam ettiğini, davalıya çalışma koşullarının düzeltilmesi ve haklarının ödenmesi için l6.09.2010 tarihli telgrafla bildirimde bulunduğu ve telgrafın 17.09.2011 tarihinde tebliğ edildiği halde, hiçbir hak edişi ödenmediği için iş sözleşmesini haklı sebeple 19/09/2010 tarihinde feshettiğini belirterek; kıdem tazminatı, fazla çalışma ücreti, yıllık izin ücreti, ulusal bayram, genel tatil ve hafta tatili ücretlerinin hüküm altına alınmasını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, 24 saatlik zaman dilimlerindeki fiili çalışmanın 14 saati aşamayacağını, gerektiğinde fazla mesai yapmayı peşinen kabul eden davacıya. fazla mesai yaptığında ücretinin imzası karşılığında ödendiğini, yine denk gelip de çalıştığı hafta ve genel tatil ücretlerinin de ödendiğini bunun imzalı bordrolarda görüldüğünü, imzalı bordrolar karşısında aksinin ileri sürülemeyeceğini,feshin haklı nedene dayanmadığını savunrak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Yasanın 41 inci maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalar olup, 63 üncü madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Dairemizin yerleşik uygulamasına göre, bir işçinin günde en fazla fiilen 14 saat çalışabileceğinin kabulü gerekir. Bu durumda 24 saat çalışıp 24 saat dinlenme usulüyle yapılan çalışmalarda bir hafta 3 gün diğer hafta ise 4 gün çalışma yapılacağından, yukarıda bahsedilen 63 üncü madde hükmü gereğince, haftalık normal çalışma süresi dolmamış olsa dahi günlük 11 saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılması nedeniyle, bu çalışma sisteminde işçi ilk bir hafta (3x3=) 9 saat takip eden hafta ise (4x3=) 12 saat fazla çalışma yapmış sayılmalıdır.
1475 Sayılı önceki İş Yasasında günlük 11 saati aşan çalışmaların fazla çalışma sayılacağına ilişkin bir hüküm bulunmadığından, söz konusu Yasanın yürürlükte olduğu dönemde gerçekleşen, 24 saat çalışıp 48 saat dinlenme usulüyle yapılan çalışmalarda, haftalık 45 saatlik normal çalışma süresinden fazla çalışma yapılması mümkün olmadığından, işçinin fazla çalışma yaptığının kabulü mümkün değildir. Ancak değinilen Yasa döneminde gerçekleşen 24 saat mesai 24 saat dinlenme usulüyle yapılan çalışmalarda, 4 gün çalışılan haftalarda (4x14=) 56 saat çalışma yapılacağından, sadece bu haftalarda işçinin haftalık (56‑45=) 11 saat fazla çalışma yaptığının kabulü gerekir.
Somut olayda davacının 24 saat çalışıp, 24 saat dinlendiği, konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmamaktadır.
Bilirkişi raporunda 24 saatlik çalışmalarda fiili çalışma süresinin 14 saat olduğu kabul edilerek 4 gün çalışılan haftalarda 4x14=56 saat çalışarak 11 saat fazla çalışma yaptığı, 3 gün çalışılan haftalarda ise 45 saatlik çalışma süresini doldurmadığı için fazla çalışma yapmadığı kabul edilerek 4 gün çalıştığı haftalar için 11 saat üzerinden fazla çalışma ücreti hesabı yapılmıştır.
Davacı davalı işyerinde 10.04.2009- 21.09.2010 tarihleri arasında 4857 Sayılı Yasa"nın yürürlükte bulunduğu dönemde çalışmıştır. Buna göre günlük 11 saati aşan çalışmalar fazla çalışma olarak kabul edileceğinden Hukuk Genel Kurulunun 24 saat çalışmalarda fiili çalışma süresinin 14 saat olduğu yönündeki kararı uyarınca 4 gün çalışılan haftalarda 3saat x 4gün = 12 saat, 3 gün çalışılan haftalarda 3saat x 3 gün = 9 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek fazla çalışma ücreti hesaplanmalıdır.Yazılı şekildeki heseplamaya itibar edilerek hüküm kurulması hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 13.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.