5809 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2021/1474 Esas 2021/11830 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2021/1474
Karar No: 2021/11830
Karar Tarihi: 28.06.2021

5809 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2021/1474 Esas 2021/11830 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen ve 19. Ceza Dairesi tarafından incelenen kararda, suçun 5809 Sayılı Kanuna Aykırılık olduğu belirtilmiştir. Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen kararın temyizi istenmiştir, ancak 6217 Sayılı Kanun ve 5320 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nda yapılan değişiklikler nedeniyle 3.000 Türk Lirası dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamayacağı belirtilmiştir. Bu nedenle, temyiz istemi reddedilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri 6217 Sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 23. maddesi ile 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendi ve 5320 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesidir.

19. Ceza Dairesi 2021/1474 E. , 2021/11830 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5809 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Temyiz İsteminin Reddi

Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihlerine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
14.04.2011 gün ve 27905 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 23. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde “hapis cezasından çevrilen adlî para cezaları hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen 3.000 Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı istinaf yoluna başvurulamayacağı” şeklinde yapılan değişiklik ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen “bölge adliye mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üç bin Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamaz” şeklindeki geçici 2. maddesi göz önünde bulundurulduğunda, 14.04.2011 tarihinden sonra doğrudan hükmolunan 3.000 Türk Lirası dahil adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükmünün kesin nitelikte olduğu cihetle, temyiz isteminin reddine dair yerel mahkemenin ek kararında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık müdafinin temyiz talebinin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 Sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, temyize konu ek kararın tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA 28.06.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.