MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 11/04/2017 tarih ve 2015/265 E. - 2017/158 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 22/02/2018 tarih ve 2017/1340- 2018/185 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin "WORLD" ibareli tanınmış markaların sahibi olduğunu, "WORLD" markasının The Banker tarafından seçilen, dünyanın en değerli 10 kredi kartı arasına giren ilk ve tek Türk kredi kartı olduğunu, müvekkili adına tescilli 70 civarında "WORLD" markasının bulunduğunu, davalı şirketin 2013/88947 numaralı "THE WORLD’S CITI" ibareli marka başvurusunun, müvekkili adına tescilli ve tanınmış "WORLD" markaları ile ayırt edilemeyecek kadar benzer olduğunu, aynı mal ve hizmet sınıfları için tescil edilmek istendiğini, dava konusu markanın tesciline izin verilmesinin, müvekkilinin tanınmış markasının sulandırılmasına neden olacağını ve müvekkilinin markasının tanınmışlığından haksız yarar sağlayabileceğini, müvekkilinin başvuruya itirazının, davalı TPMK YİDK"nın 2015-M-3829 sayılı kararı ile haksız şekilde reddedildiğini ileri sürerek, davalı TPMK YİDK"nın anılan kararının iptalini, tescil edilmiş olması halinde diğer davalı markasının hükümsüzlüğüne karar verilmesini istemiştir.
Davalı kurum vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkilinin 200 milyona yakın müşteri hesabı bulunan ve 160’dan fazla ülkede faaliyet gösteren, dünyanın önde gelen bankalarından olduğunu, "CITI" markasının 2014 yılında dünyanın en değerli markaları arasında 48. sırada bulunduğunu, dava konusu markanın da müvekkilinin marka yaratma stratejisi ile yaratıldığını, davacının itiraza dayanakyaptığı markaları ile müvekkilinin markasının hiçbir şekilde benzer olmadığını, "Dünya" anlamına gelen "WORLD" ibaresinin 36. sınıfta yer alan hizmetler için kullanımının oldukça yaygın bulunduğunu, müvekkilinin "WORLD" ibaresini içeren 2013/88969 sayılı markanın ve davacı adına kayıtlı markalardan çok daha önce 2001/04647 sayılı WORLD LINK markasının olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince iddia, savunma ve bilirkişi raporu doğrultusunda, taraf markalarında ayırt ediciliği zayıf bir ibare olan “world” ibaresinin ortak unsur olduğu, davalı şirket markasının bütünsel olarak davacı markalarından farklılaştığı, bu nedenle de aralarında ilgili tüketici nazarında benzerlik ilişkisinin kurulmayacağı, marka işaretleri arasında benzerlik bulunmadığından gerek orta seviyedeki tüketici kitlesi gerek dikkati daha yüksek olan tüketici kitlesi nazarında markalar arasında ilişki kurulmayacağı, taraf markaları arasında 556 sayılı KHK m. 8/1-b anlamında iltibas ihtimali bulunmadığı, davacının mesnet markalarının tanınmışlığını, gerek itiraz gerekse dava aşamalarında ispat edemediği, kaldı ki davalı şirket markasında davacının mesnet markalarından farklı bir emtia bulunmaması nedeniyle 556 sayılı KHK"nın 8/4 maddesi hükmünün uygulanma imkânının da olmadığı, davacının kötüniyet iddialarını ispat edemediği, haksız rekabetin oluşmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
İstinaf mahkemesince yapılan yargılama sonucunda, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 20/05/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.