Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2016/16951 Esas 2020/5479 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 24.08.2015 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı tesisi talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 14.07.2016 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi bir kısım davalılar tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün evrak incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davacı vekili, davacının maliki olduğu ...ilçesi, 148 ada 261 parsel sayılı taşınmazın genel yola bağlantısının bulunmadığını iddia ederek aynı yer 235, 236, 237 ve 239 parsel sayılı taşınmazlardan geçit hakkı kurulmasını talep etmiştir.
Bir kısım davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davanın kabulü ile; davaya konu ...Köyü 148 ada 261 parsel sayılı taşınmaz lehine, 04/04/2016 tarihli teknik bilirkişi Şaban Sadıç tarafından düzenlenen raporda 3 numaralı seçenek olarak belirtilen ve sarı ile boyalı olarak gösterilen, 3 metre eninde 148 ada 238 numaralı parselden 140,29 m² ve 239 numaralı parselden 175,63 m² olmak üzere toplam 315,92 m² miktarlı kısımdan geçit hakkı tesisine karar verilmiştir.
Hükmü, bir kısım davalılar temyiz etmişlerdir.
Bu tür davalar ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi nedeniyle zorunlu olarak açılmaktadır. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine "mutlak geçit ihtiyacı" veya "geçit yoksunluğu", ikincisine de "nispi geçit ihtiyacı" ya da "geçit yetersizliği" denilmektedir.
Geçit hakkı kurulması davalarında amaç, genel yola bağlantısı olmayan taşınmazların yolla bağlantısının sağlanmasıdır. Bundan dolayı, geçit kurulurken ihtiyaç içinde olan taşınmazlar kesintisiz olarak genel yola bağlanmalıdır. Buna uygulamada “kesintisizlik ilkesi” denilir.
Yukarıda açıklanan ilkeler ışığında somut olaya gelince; 01.04.2016 tarihinde gerçekleştirilen keşif sonucu dosyaya ibraz edilen 04.04.2016 havale tarihli fen bilirkişi raporunda 3. alternatif olarak gösterilen yerden 148 ada 261 sayılı taşınmaz lehine geçit hakkı tesis edilmiş ise de 148 ada 239 parsel sayılı taşınmaz yönünden kesintisizlik ilkesi ihlal edilmiştir. 148 ada 239 parsel sayılı taşınmaz üzerinde drenaj kanalı bulunduğu tespit edilmiştir. Bu durumun yukarıda açıklanan kesintisizlik ilkesine aykırılık teşkil edip etmediği, üzerinden yol geçirilme imkanı var ise teknik gereklilikler belirlenmeli, açıklanan hususta önlem alınmak suretiyle geçit irtifakı kurulmalıdır. Aksi halde diğer alternatiflerden geçit hakkı tesisi araştırılarak karar verilmesi gerekir.
Belirtilen hususlar gözardı edilerek yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; bir kısım davalıların temyiz itirazının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 28.09.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.