Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2019/12213 Esas 2020/3705 Karar Sayılı İlamı

16. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12213
Karar No: 2020/3705
Karar Tarihi: 07.09.2020

Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2019/12213 Esas 2020/3705 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, kasten öldürmeye teşebbüs suçundan sanığın 5271 sayılı Kanunun 304/1. maddesi gereğince mahkum edilmesine karar vermiştir. Dosya, 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi gereğince Diyarbakır 8. Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmiştir. Sanık müdafiinin temyiz talebi ise reddedilmiştir. Kararda, suçun işlendiğine dair yeterli delil olduğu, yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun yapıldığı ve hukuka uygun delillerin kullanıldığı belirtilmiştir. Mahkeme kararında, şu kanun maddeleri kullanılmıştır: TCK'nın 302/2, TCK'nın 82/1-g, 35/2, 62, 53, 58/9, 63, 3713 sayılı Kanunun 5/1. maddeleri.

16. Ceza Dairesi 2019/12213 E. , 2020/3705 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Kasten öldürmeye teşebbüs
Hüküm : TCK"nın 302/2. maddesi yollamasıyla TCK"nın
82/1-g, 35/2, 62, 53, 58/9, 63, 3713 sayılı Kanunun
5/1. maddeleri uyarınca mahkumiyet

28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi gereğince bozma üzerine dosyanın gönderildiği Diyarbakır 8. Ağır Ceza Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Sanık müdafiinin duruşmalı inceleme isteminin, İlk Derece Mahkemesinde silahların eşitliği ile çelişmeli yargılama ilkeleri doğrultusunda savunmaya yeterli imkan sağlanıp bu hakkın etkin şekilde kullandırılmış olması, temyiz denetiminde sınırsız şekilde yazılı savunma imkanının kullanılabilme olanağının bulunması karşısında savunma hakkının kısıtlanması söz konusu olmadığından 01.02.2018 tarihli ve 7079 sayılı Kanunun 94. maddesi ile değişik CMK’nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren REDDİNE,
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Bozmaya uyularak yapılan yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımın kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanık müdafiinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddiyle hükmün ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304/1. maddesi uyarınca dosyanın Diyarbakır 8. Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 07.09.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.