MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki davasının yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R
Davacılar, 05/08/2009 taihli dava dilekçesinde sınırlarını bildirdikleri ... Beldesi 1456 sayılı parselin bitişiğinde tescil harici bırakılan taşınmazda kazandırıcı zamanaşımı zilyedliği yoluyla taşınmaz edinme koşullarının yararlarına oluştuğunu iddia ederek, Medeni Kanunun 713. maddesi hükmüne göre adlarına tescilini istemişlerdir. Mahkemece, taşınmazın 1954 yılında yapılan arazi kadastrosu sırasında orman olarak tesbit harici bırakıldığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, Medenî Kanunun 713. maddesi hükmü uyarınca tescil harici bırakılan taşınmazın tesciline ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde 1966 yılında yapılıp kesinleşen orman kadastrosu 1989 yılında yapılan 2/B madde çalışması vardır. Genel arazi kadastrosu işlemi ise 1954 yılında yapılmış ve kesinleşmiştir.
Mahkemece, çekişmeli taşınmazın arazi kadastrosu sırasında paftasına orman olduğu belirtilerek, tesbit harici bırakıldığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
3402 sayılı Kadastro Kanununun uygulanmaya başlanıldığı 10/10/1987 tarihten önce 2613, 5602 ve 766 sayılı kanunların hükümlerine göre, kadastrosu yapılacağı ilân edilen ve önceden sınırları belirlenen çalışma alanları içerisindeki ormanlar tesbit dışı bırakılmışlardır. Bir diğer anlatımla, arazi kadastrosu ekipleri ormanların kadastrosunu yapmamış, ancak, bölgede daha önce orman kadastrosu yapılıp kesinleşen ve tapuya tescil edilen ormanlara ait kayıtlar, o birliğin çalışma alanının tapu kütüğüne aktarılmıştır (766 sayılı Kanunun madde 46/3). Bölgede orman kadastrosu yapılmamışsa, arazi kadastrosunun yapılacağı bölgedeki, ormanların sınırlandırılması Orman İdaresinden istenmiş, İdarenin orman sınırlarını belirlemesinden sonra arazi kadastro ekipleri bu sınırlamayı esas almak suretiyle, belirlenen orman sınırına girmeden arazi kadastro çalışmalarını yürütmüşlerdir. Bu uygulama 3402 sayılı Kadastro Kanununun yürürlüğe girdiği 10/10/1987 tarihine kadar sürdürülmüş, 3402 sayılı Kanunun yürürlüğünden sonra ise anılan Kanunun 4. maddesi gereğince işlem yapılmıştır. Her olaya, olayın meydana geldiği tarihte yürürlükte bulunan kanun hükümlerinin uygulanması gerekir.
Somut olayda; 1954 yılında yapılan genel arazi kadastrosu sırasında davaya konu taşınmazla birlikte bu taşınmazların bitişiğinde bulunan arazi bölümlerinin de orman olarak tesbit dışı bırakıldığı anlaşılmaktadır. Ancak, 1966 yılında yapılan orman kadastrosu sırasında davaya konu taşınmazın (B) işaretli 419 m² bölümünün kesinleşen orman sınırı dışında kaldığı ve en eski tarihli resmi belgelerde orman sayılmayan yerlerden olduğu yapılan uygulama ile belirlenmiştir.
H.G.K.’nun 24/10/2001 gün ve 2001/8-964-751 sayılı ve 13/02/2002 gün ve 2002/8 - 183- 187 sayılı kararları ile kadastro (tapulama) komisyonlarınca orman sayılarak tesbit harici bırakılan yerler, yukarıda yazılı gerekçelerle orman kadastrosunun kesinleştiği güne kadar orman sayılacağından, sürdürülen zilyetliğe değer verilemez. Çekişmeli taşınmazın (B) bölümü 1966 yılında orman sınırları dışında bırakılıncaya kadar orman niteliğinde ise de, 1966 yılı ile davanın açıldığı 2005 yılı arasında zilyedlikle mülk edinme koşulları oluşmuştur.
Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacıların (B) bölümüne yönelik davasının kabulüne karar verilmesi gerekirken, aksi düşünce ve gerekçelerle yazılı şekilde hüküm kurulması usûl ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile usûl ve kanuna uygun olmayan hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 24/12/2013 günü oy birliği ile karar verildi.