Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/19823 Esas 2014/11848 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/19823
Karar No: 2014/11848
Karar Tarihi: 14.05.2014

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/19823 Esas 2014/11848 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın taksirle yaralama suçundan mahkumiyetine yönelik hüküm temyiz edilmiştir. Mahkeme dosyayı inceleyerek sanığın lehine olan itirazları reddetti. Ancak, hükümde belirtilen cezada ve temel cezanın belirlenmesinde hata yapılmıştır. Bu nedenle, hüküm 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca bozulmuştur. Yargılamanın tekrarlanmasına gerek olmaksızın, hüküm fıkrasındaki bazı ifadelerin çıkarılması ve eklenmesi gerekmektedir. Kararın sonunda belirtilen kanun maddeleri; TCK'nın 89/1, 89/2-e, ve 53/6.madeleridir. Ayrıca, TCK'nın 61/1.maddesinin (g) bendine dayanılarak artırım yapılamayacağı ve CMK'nın 232/6. maddesine uygun karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2013/19823 E. , 2014/11848 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle Yaralama
Hüküm :TCK"nın 89/1, 89/2-e, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sürücü belgesinin onaylı örneği getirtilmeden TCK"nın 53/6. maddesi uyarınca geri alınmasına karar verilmesi, UYAP sisteminden temin edilen ve dosya içine konulan, sanığa ait sürücü belgesinin, suç tarihi itibariyle ve halen geçerli olduğunun anlaşılması sebebiyle bozma konusu yapılmamış; gerekçeli karar başlığında CMK’nın 232/2-c maddesi uyarınca suçun işlendiği zaman diliminin gösterilmemesi mahallinde tamamlanabilir eksiklik olarak kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın lehe hükümlerin uygulanmasına ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2- Sanık hakkında tayin olunan cezada, bilinçli taksir nedeniyle artırım yapılırken uygulanan kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle, CMK" nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
İsabetsiz olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 1. paragrafında yer alan “ile sanığın amaç ve saiki” ibaresinin hükümden çıkarılmasına, hükmün 2. paragrafında yer alan “1/3” ibaresinden önce gelmek üzere “TCK"nın 22/3. maddesi gereğince takdiren” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.