MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki kadastro tesbitine itiraz davasının yapılan yargılaması sonunda kurulan 29/04/2013 günlü hükmün Yargıtayca duruşmalı olarak incelenmesi davacı vekili Av. ... tarafından istenilmekle, tayin olunan 24.12.2013 günü için yapılan tebligat üzerine, temyiz eden davacı vekili Av. ... geldi, diğer taraftan davalı İdare vekili Av. ... geldi, başka gelen olmadı, açık duruşmaya başlandı. Süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra, gelenlerin sözlü açıklamaları dinlendi, duruşmanın bittiği bildirildi. İş karara bırakıldı. Daha sonra dosya içindeki tüm belgeler incelenip, gereği düşünüldü;

K A R A R

Davacı vekili 24.08.2011 havale tarihli dilekçe ile, ... Köyünde kain 102 parsel sayılı taşınmazın müvekkili tarafından 1990 yılında ... isimli kişiden satın alındığı, ancak orman tahdidi içinde kaldığı gerekçesiyle Asliye 2. Hukuk Mahkemesinin 02.11.1994 gün ve 1994/38-443 sayılı karar ile tapu kaydının iptali ile orman niteliğiyle tesciline karar verilmesine rağmen hükmün hâlen tapu sicilinde infazının yapılmadığından yeniden müvekkili davacı adına tesciline, aksi takdirde taşınmazın rayiç bedeli kadar tazminatın fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 10.000.- TL"lik kısmının en yüksek reeskont faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesi istemi ile Orman ve Su İşleri Bakanlığı İl Müdürlüğüne husumet yönelterek dava açmıştır.
Davacı vekili 25.04.2013 havale tarihli dilekçe ile, bilirkişi raporlarına göre tazminat istemlerini 394.604,00.- TL olarak ıslah etmiştir.
Davalı idare vekili, çekişmeli taşınmazın mülkiyetinin hükmen orman olduğu ve 17.02.2001 tarihli yazı ile tescil için istemde bulunulduğu, tazminata ilişkin de hukukî sorumluluklarının bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, çekişmeli taşınmazın Asliye 2. Hukuk Mahkemesinin 02.11.1994 gün ve 1994/38-443 sayılı karar ile tapu kaydının iptaline karar verildiği, hükmün 22.09.1995 tarihinde kesinleştiği, orman alanlarında kalan taşınmazın zilyetlik yoluyla iktisap edilemeyeceği gerekçesiyle mülkiyete ve tazminata ilişkin davanın reddine, harç ve yargılama giderinin davacı üzerinde bırakılmasına, 1320.- TL ücreti vekâletin davacıdan alınarak davalıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, tapu iptal ve tescil ile Medenî Kanunun 1007 maddesi uyarınca açılan tazminata ilişkindir.
Yörede, 3116 sayılı Kanuna göre 1939 yılında yapılıp kesinleşen orman kadastrosu vardır. Daha sonra 1985 yılında 2896 sayılı Kanuna göre yapılan ancak ilân edilmeyen aplikasyon, orman sınırları dışında kalmış ormanların kadastrosu ve 2/B madde uygulaması ile 1987 yılında 3373 ve 3302 sayılı kanunlara göre yapılıp kesinleşen aplikasyon, orman sınırları dışında kalmış ormanların kadastrosu ve 2/B madde uygulaması vardır.
Mahkemece, orman alanlarının zilyetlik yoluyla kazanılamayacağı, Asliye 2. Hukuk Mahkemesinin 02.11.1994 gün ve 1994/38-443 sayılı karar ile tapu kaydının iptaline karar verildiği gerekçesiyle mülkiyete ve tazminata ilişkin açılan davaların reddine karar verilmiş ise de, taraf teşkilinin sağlanıp sağlanmadığı nazara alınmadan hüküm tesisi usûl ve kanuna aykırıdır. Şöyle ki; davacı tarafından açılan dava, dava konusu 102 ada 1 parselin Asliye 2. Hukuk Mahkemesi"nin 02.11.1994 gün ve 1994/38-443 sayılı kararı ile tapu kaydının iptali ile orman niteliğiyle tesciline karar verildiği, ancak hâlen tapu sicilinde infazının yapılmadığı belirtilerek yeniden adına tescili, aksi takdirde Türk Medenî Kanununun 1007. maddesi uyarınca tapu sicilinin tutulmasından kaynaklı devletin hukukî sorumluluğundan kaynaklı tazminat istemli olarak terditli dava açmıştır. Taşınmazın mülkiyeti, Türk Medenî Kanununun 705. maddesi uyarınca kesinleşen mahkeme kararı sonucunda mülkiyetin tapu sicilinden önce kazanılması nedeniyle kuru mülkiyeti Hazine, kullanım hakkı Orman Yönetimine geçmiştir. Tapu sicilinin tutulmasından dolayı Devletin objektif sorumluluğu bulunmaktadır. Bu nedenle, Orman Yönetimi ve Hazineye husumet yaygınlaştırılarak taraf teşkili sağlandıktan sonra, tarafların delilleri toplanarak uyuşmazlığın esası hakkında karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması usûl ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair hususların incelenmesine yer olmadığına, Yargıtay temyiz incelemesi duruşmalı yapıldığından davacı yararına 990,00.- TL vekâlet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, temyiz harcının istek halinde iadesine 24/12/2013 günü oy birliği ile karar verildi.