Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/5411 Esas 2019/1614 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/5411
Karar No: 2019/1614
Karar Tarihi: 30.01.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/5411 Esas 2019/1614 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın kasten yaralama ve kanuna aykırı davranma suçlarını işlediğini ve mağdura zarar verdiğini belirterek mahkumiyet kararı vermiştir. Ancak, sanık mağdurun zararını tamamen gidermiş ve etkin pişmanlık hükümleri uygulanması gerektiği gözetilmemiştir. Ayrıca, sanığın adli sicil kaydı göz önüne alınarak tekerrüre esas alınması gereken mahkumiyetler tespit edilmemiştir. Bu nedenlerle, karar mahkeme tarafından temyiz edilmiştir ve temyiz itirazları yerinde bulunmuştur. 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi ile ilgili bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu nedenle, hüküm bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- 6763 sayılı Kanun / 34. madde
- 5271 sayılı CMK / 253. madde
- 5237 sayılı TCK / 151/1. madde, 86/1, 86/3-e, 87/3. maddeleri
- 6136 sayılı Kanun
- 5320 sayılı Kanun / 8/1. madde
- 1412 sayılı CMUK / 321. madde.

3. Ceza Dairesi 2018/5411 E. , 2019/1614 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Hükümden sonra 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre 5237 sayılı TCK"nin 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçu uzlaşma kapsamına alınmış ise de uzlaşma kapsamında olmayan TCK’nin 86/1, 86/3-e, 87/3. maddeleri gereğince kasten yaralama ve 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçları ile birlikte işlenmesi sebebiyle, CMK"nin 253/3. maddesi gereği sanık hakkında uzlaşma hükümleri uygulanmayacağından tebliğnamenin bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Sanığın, katılanın zararını bozma ilamı ile ortadan kalkan ilk hükümden sonra ve kovuşturma aşamasında tamamen giderdiği anlaşılmakla; sanık hakkında TCK’nin 168/2. maddesi gereğince etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
2) Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Ankara 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 2008/265 Esas, 2008/226 Karar sayılı ilamının kesinleşme tarihinin suç tarihinden sonra olması sebebiyle tekerrüre esas alınamayacağı, ancak sanığın adli sicil kaydında bulunan Ankara 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 2007/190 Esas, 2007/179 Karar sayılı ilamı ile verilen 2 yıl hapis ve 450 TL adli para cezasına ilişkin mahkumiyetinin tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E. - 2015/85 K. sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 30.01.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.