Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/25309 Esas 2022/7033 Karar Sayılı İlamı

5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu'na muhalefet suçundan sanık ...'ın, aynı Kanun’un 63/10 ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 43 ve 52. maddeleri gereğince 1.500,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair ... Asliye Ceza Mahkemesinin 25/09/2018 tarihli ve 2017/536 Esas, 2018/468 sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığından verilen 04/06/2021 tarihli kanun yararına bozma istemini içeren dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 23.06.2021 tarihli ve KYB. 2021/76447 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Mezkür ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre;
1-5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun önödemeyi düzenleyen 75. maddesinin, 02/12/2016 tarihli ve 29906 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 12. maddesi ile değiştirilerek uzlaşma kapsamındaki suçlar hariç olmak üzere, yalnız adlî para cezasını gerektiren veya kanun maddesinde öngörülen hapis cezasının yukarı sınırı altı ayı aşmayan suçların önödeme kapsamına alınması karşısında, 5809 sayılı Kanun'un 63/10. maddesinde tanımlanan suçun bu kapsamda kaldığı ve karar tarihi itibariyle 6763 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı Kanun'un 75. maddesinin yürürlükte olduğu gözetilmeden, mahkemece sanığa usulüne uygun şekilde ön ödeme ihtarı yapılıp sonucuna göre hukuki durumunun takdir ve değerlendirilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesinde,
2-5237 sayılı Kanun'un 43/1. maddesinin "...Bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi durumunda, bir cezaya hükmedilir. Ancak bu ceza, dörtte birinden dörtte üçüne kadar artırılır. Bir suçun temel şekli ile daha ağır veya daha az cezayı gerektiren nitelikli şekilleri, aynı suç sayılır…” şeklinde olduğu, sanığın, kız kardeşi olan mağdura karşı, aynı gün, aynı işyerinde, beş farklı abonelik sözleşmesi tesis ettirmesi şeklindeki somut olay açısından sözleşmelerin aynı gün içerisinde düzenlenmesi nedeniyle, eylemler arasındaki zaman aralıklarının, 5237 sayılı Kanun'un 43/1. maddesinde yer verilen "değişik zamanlarda" tanımını içerisinde değerlendirilemeyeceği cihetle, sanık hakkında tek bir suç sebebiyle ceza belirlenmesi yerine, zincirleme suç kabul edilerek, belirlenen temel ceza üzerinden 5237 sayılı Kanun'un 43/1. maddesi uyarınca 1/2 oranında artırım yapılmasına karar verilmesinde, isabet görülmemiş ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozmaya atfen ihbar olunmuş bulunmakla Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarnamesi içeriğindeki hususlar yerinde görüldüğünden, ... Asliye Ceza Mahkemesinin 25.09.2018 tarih, 2017/536 Esas – 2018/468 Karar sayılı kararının 5271 sayılı CMK'nun 309/4-b maddesi uyarınca BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yerine getirilmesine, 07.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.