Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 51/1-8. maddelerine göre mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 18:00 sıralarında, sanığın sevk ve idaresindeki çekici ve ona bağlı yarı römork ile Bursa istikametinden Balıkesir istikametine doğru meskun mahal dışında, alacakaranlık vakti, bölünmüş asfalt kaplama yolda seyir halinde iken, olay mahalli dönel kavşağa geldiğinde, sağ taraftan akan trafiği kontrol etmeden yolun karşısına geçerken, katılan sürücü ..."ın sevk ve idaresindeki kamyonet ile dönüş sırasında çarpıştığı, çarpışma sırasında kamyonette yolcu olarak bulunan katılanlar ... ve ..."ın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte, katılan sürücü ..."ın ise, vücudunda 3. derecede kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandıkları, kazanın meydana gelmesinde sanığın asli kusurlu olduğunun kabul ve tespit edildiği olayda; katılanların zararının giderilmemesi nedeniyle, sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmamasına ilişkin mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamede sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin yeniden tartışılmasına ilişkin bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre katılan vekilinin tayin edilen cezaya, erteleme hükümleri ve takdiri indirim maddesinin uygulanmasına, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna; sanığın kusuru olmadığına, sigorta tarafından zararların giderildiğine bu nedenle hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının uygulanması talebine, tayin edilen cezaya, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05.03.2020 tarihli ve 2018/12-399 Esas-2020/154 Karar sayılı ilamında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (b) bendinde yer alan ""suçun işlenmesinde kullanılan araçlar"" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,

Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün birinci fıkrasında yer alan, "suçta kullanılan araç" ibaresinin hükümden çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.10.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.