Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/19860 Esas 2014/11750 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/19860
Karar No: 2014/11750
Karar Tarihi: 14.05.2014

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/19860 Esas 2014/11750 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık ve mağdurların arkadaş oldukları ve 1.09 promil alkollü olan sanığın kullandığı araçla yola çıktıkları belirtilmektedir. Sanığın, yol yapım çalışması için konan uyarı malzemelerine çarparak karşı şeritten gelen çekiciye çarptığı ve bu nedenle mağdurların yaralandığı ifade edilir. Mahkeme, sanığın bilinçli taksirle hareket ettiğinin kabul edildiğini ancak suçun şikayete tabi olduğunun belirtildiğini vurgulamaktadır. Mağdurların soruşturma aşamasında uzlaşma teklifini kabul ettikleri ancak, usulüne uygun uzlaştırma işlemi yapılmadan sanık hakkında dava açıldığı ve duruşma sırasında da mağdurların şikayetçi olmadıklarını beyan ettikleri belirtilir. Mahkeme, 5237 sayılı TCK'nın 89/5. maddesi gereğince, bilinçli taksirle yaralama suçunun şikayete tabi olmadığına ve sanığın yalnızca mağdur Mukaddes'in yaralanması eylemi nedeniyle TCK'nın 89/1, 2-b maddeleri gereğince mahkumiyeti yerine karar verilmesinin gerektiğine hükmeder. Bu nedenle, mahkeme kararı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca bozulur.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 89/5. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 89/1, 2-b maddeleri
-

12. Ceza Dairesi 2013/19860 E. , 2014/11750 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname no : 12 - 2013/127444
Mahkemesi : Isparta 3. Asliye Ceza Mahkemesi
Tarihi : 04.03.2013
Numarası : 2012/1004-2013 /135
Suç : Taksirle yaralama

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusursuz olduğuna ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya kapsamına göre, arkadaş olan sanık ile mağdurların, 1.09. promil alkollü olan sanığın kullandığı araç ile yola çıktıkları, sanığın yol yapım çalışması için konan uyarı malzemelerine çarparak karşı şeritten gelen çekiciye çarpması sonucu mağdurlar R.. Ö.., S.. G.."ın basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde, mağdur M.. N.."ın ise vücudunda kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığı, sanığın bilinçli taksirle hareket ettiğinin kabulünde isabetsizlik bulunmadığı, ancak bu suçun şikayete tabi olsun veya olmasın bütün hallerinin 5271 sayılı CMK"nın 253/1. maddesi gereğince uzlaşmaya tabi olduğu, sanık ve mağdurların soruşturma aşamasında uzlaşma teklifini kabul ettikleri ancak, usulüne uygun uzlaştırma işlemi yapılmadan, uzlaştırmacı görevlendirilmeden sanık hakkında dava açıldığı, duruşma sırasında da mağdurların şikayetçi olmadıklarını beyan ettikleri, buna göre, mahkemece 5271 sayılı CMK"nın uzlaşma başlıklı 253 ve 254. madde hükümleri uygulanmak suretiyle, sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
5237 sayılı TCK"nın 89/5. maddesine göre, bilinçli taksirle yaralama suçunun soruşturulmasının ve kovuşturulmasının, aynı Kanunun 89/1. maddesindeki yaralanma hali hariç olmak üzere, şikayete tabi olmadığı, mağdurlar R.. Ö.., S.. G.."ın basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde, mağdur M.. N.."ın ise vücudunda kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandıkları ve sanık hakkında şikayetçi olmadıkları gözetildiğinde, sanığın yalnızca mağdur Mukaddes"in yaralanması eylemi nedeniyle TCK"nın 89/1, 2-b maddeleri gereğince mahkumiyeti yerine yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 14.05.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.