Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/967 Esas 2020/1293 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/967
Karar No: 2020/1293
Karar Tarihi: 25.02.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/967 Esas 2020/1293 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı vekili, müvekkili kurum ile davalı arasında imzalanan hizmet sözleşmesi kapsamında ödedikleri tazminatın yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davalı vekili ise davanın reddini savunmuştur. Mahkeme, sözleşmede işçilerin işten çıkarılması sonucunda doğabilecek tüm hakları ve tazminatları ödeme yükümlülüğünün firma tarafından karşılanacağının belirtildiği gerekçesiyle davayı kabul etmiştir. Davacı vekili kararı temyiz etmiş ancak temyiz itirazları reddedilmiştir. Kararda herhangi bir kanun maddesi detaylı bir şekilde açıklanmamıştır.

23. Hukuk Dairesi 2019/967 E. , 2020/1293 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, müvekkili kuruma bağlı Sağlık Kültür ve Spor Daire Başkanlığı ile davalı arasında hizmet alım sözleşmesi imzalandığını, Diyarbakır 2. İş Mahkemesinin 2010/538 esas sayılı dosyasından verilen kararla hükmolunan tazminatı icra dosyasına ödediğini ileri sürerek ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece taraflar arasında imzalanan hizmet sözleşmeleri ve eki olan şartnamenin ek maddelerinde işçilerin işe alınması, işten çıkarılması sonucunda doğabilecek tüm hakları, tazminatları ödeme yükümlülüğünün firmaya ait olacağının kararlaştırıldığı, taraflar arasında imzalanan bu sözleşmenin ve eki niteliğindeki şartnamenin tarafları bağlayacağının hüküm altına alındığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 25.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.