Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2013/34383 Esas 2015/9933 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, ulusal bayram ve genel tatil, fazla mesai ile yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının iş sözleşmesinin haklı bir sebep olmaksızın sona erdirildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla mesai, yıllık izin ve genel tatil alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının istifa ettiğini belirterek davanın reddini istedi.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalı işverenin haklı sebeple iş sözleşmesini feshettiğini ispatlayamadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Davacı işçinin fazla mesai yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, davacının davalı işveren nezdinde aşçı ve dönerci ustası olarak çalıştığı, hükme esas teşkil eden bilirkişi raporunda tanık beyanlarına göre, haftanın altı günü, 09:30 - 22:00 saatleri arasında çalıştığının kabulü ile yapılan hesaplamaya göre haftada yirmibir saat fazla mesai yaptığı anlaşılmıştır. Anılan raporda davacının fazla mesai ücretinin, imzası inkar edilmeyen ücret bordrolarında fazla mesai tahakkuklarının miktar olarak mahsubu ile belirlenmesi isabetsiz olmuştur. Mahkemece, davacının fazla mesai ücretinin, söz konusu imzalı ve fazla mesai tahakkuku olan ücret bordrolarının ilişkin olduğu aylar dışlanarak hesaplanması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
3-Taraflar arasındaki bir diğer uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
Somut olayda, her ne kadar mahkemece davalı işvereninin davacıya yıllık izin kullandırdığını ya da ücretini ödediğini izin defteri ya da eşdeğer belgelerle ispatlayamadığı gerekçesiyle yıllık izin alacağına hükmedilmişse de, dosya içerisinde bulunan yıllık izin talep formu ile davacının imzasını taşıyan talep formu davacı asile gösterilerek bu konudaki beyanının alınması ve sonucuna göre bir değerlendirme yapılması gerekirken eksik araştırma ile hüküm kurulması isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Açıklanan sebeplerle hükmün BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 12.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.