Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/10544 Esas 2019/2740 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet


Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara gerekçeye ve hakimin takdirine göre suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Dosya kapsamına göre, müştekinin aracını 20.30 sıralarında park ettiği, olay yeri inceleme raporu formuna göre müştekiye eylemin 23.10"da haber verildiğinin anlaşıldığı, yaz saati uygulaması sebebiyle suç tarihinde güneşin 19.56"da battığı dikkate alınarak gece vakti sayılan zaman diliminin 20.56"da başlayacağı anlaşıldığından, hırsızlık eyleminin saatinin tam olarak tespit edilememesi sebebiyle şüpheli durum sanık lehine değerlendirilerek eylemin gündüz vaktine rastlayan zaman dilimi içerisinde işlendiğinin kabulü gerektiği gözetilmeden, suçun gece vakti işlendiği hususundaki delillerin neler olduğu ortaya koyulup tartışılmadan suçun gece vakti işlendiğinden bahisle TCK"nın 143.maddesi gereğince uygulama yapılarak fazla ceza tayini,
2-Sanığın tekerrüre esas alınan Urla Asliye Ceza Mahkemesinin 28.03.2008 tarihli ve 2008/1051Esas- 2011/963 Karar sayısı ile "hırsızlık" suçundan TCK"nın 141/1, 31/3, maddeleri gereğince verilen 1500 TL adli para cezasının TCK"nın 58.maddesi uyarınca tekerrüre esas alındığı, ancak sanığın suç tarihinde 18 yaşından küçük olması nedeniyle bu hükmün tekerrüre esas alınmasına yasal imkan bulunmadığı, sanığın adli sicil kaydında suç tarihi itibariyle tekerrüre esas alınabilecek herhangi bir mahkûmiyet hükmü bulunmadığı anlaşıldığından sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."in temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye kısmen uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK"nın 143. maddesinin uygulanmasına ilişkin paragrafın çıkartılmasına ve sanık için “3 yıl hapis cezası” ibaresinin yazılması ve TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısmın çıkartılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTEREK ONANMASINA, 27.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.