Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2017/4141 Esas 2019/3848 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/4141
Karar No: 2019/3848
Karar Tarihi: 16.05.2019

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2017/4141 Esas 2019/3848 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, 1.000 TL maddi, 10.000 TL manevi tazminat talep etmiştir. İslah dilekçesiyle maddi tazminat talebi 5.797,32 TL olarak yükseltilmiştir. Mahkeme, toplam 5.797,32 TL maddi tazminat ve 3.500 TL manevi tazminatın faiziyle birlikte tahsiline karar vermiştir. Ancak, davalı vekilinin temyizi sonucu davalı vekili tarafından karar düzeltme istemi yapılmıştır. Davacı vekili ise mahkeme kararına karşı temyiz isteminde bulunmamıştır. Karar düzeltme sınırı 13.900 TL olduğundan, davacı vekilinin karar düzeltme isteği reddedilmiştir. Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 5219 sayılı Kanun ile değişik 440/III-1 nci maddesi uyarınca 01/01/2017 tarihinden itibaren karar düzeltme sınırı 13.900 TL'ye yükseltilmiştir.

11. Hukuk Dairesi 2017/4141 E. , 2019/3848 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Kütahya 2. Asliye Hukuk Mahkemesi"nce verilen 17/11/2015 gün ve 2013/351 - 2015/480 sayılı kararı bozan Daire"nin 30/05/2017 gün ve 2016/5328 - 2017/3188 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş olmakla, tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 5219 sayılı Kanun ile değişik 440/III-1 nci maddesi uyarınca 01/01/2017 tarihinden itibaren karar düzeltme sınırı 13.900,00 TL’ye yükseltilmiştir.
Dava dilekçesiyle, 1.000,00 TL maddi, 10.000,00 TL manevi tazminatın faiziyle birlikte tahsili talep edilmiş, ıslah dilekçesiyle de maddi tazminat talebi 5.797,32 TL"ye yükseltmiştir. Mahkemece toplam 5.797,32 TL maddi tazminatın ve 3.500,00 TL manevi tazminatın faiziyle birlikte tahsiline dair verilen kararın davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 30/05/2017 günlü bozma ilamına karşı davacı vekilince karar düzeltme isteminde bulunulmuş ise de davacı vekili tarafından mahkeme kararına karşı temyiz isteminde bulunulmadığı, hükmedilen değerin yukarıda anılan Kanun hükmü uyarınca karar düzeltme sınırının altında kaldığı anlaşıldığından davacı vekilinin karar düzeltme dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin karar düzeltme dilekçesinin REDDİNE, ödediği karar düzeltme harcının isteği halinde karar düzeltme isteyen davacıya iadesine, 16/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.