Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/5060 Esas 2015/9873 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla mesai ile ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, fazla çalışma ücreti ödenmediğinden iş sözleşmesini haklı feshedildiğini beyan ederek kıdem tazminatı, ücret ve fazla çalışma alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, zamanaşımı süresinin dolduğunu, iş sözleşmesinin ikici maddesine göre fazla çalışma ücretinin taraflar arasında belirlenen ücrete dahil olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, kıdem tazminatının kabulüne diğer alacakların reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Dosya kapsamına göre 01.11.1999 tarihinden beri davalı iş yerinde yetkili gişe yardımcısı olarak çalışan davacı, 21.06.2011 tarihli ihtarname ile fazla çalışma ücretinin ödenmediğini, yıllık izinler kullandırmadığını ileri sürerek iş sözleşmesini feshedip alçaklarının ödenmesini talep etmiştir. Davalı tarafın fazla çalışmanın taraflar arasında imzalanan iş sözleşmesine göre ücrete dahil olduğunu ileri sürmesi üzerine Dairemzice iş sözleşmelerinin dosya arasına konulması için verilen geri çevirme kararı sonrası sadece 2000 ve 2011 yıllarına ait iş sözleşmelerinin dosyaya sunulduğu bu sözleşmelerde de fazla çalışmanın ücrete dahil olduğu yönünde bir hüküm bulunmadığı anlaşılmıştır.

4857 sayılı İş Kanunu"nun 41. maddesine yazılı olan fazla çalışma süresinin toplamı bir yılda ikiyüzyetmiş saatten fazla olamayacağı yönündedir. Ancak bu sınırlamaya rağmen işçinin daha fazla çalıştırılması halinde, bu çalışmalarının karşılığı olan fazla mesai ücretinin de ödenmesi gerektiği açıktır. Kanundaki sınırlama esasen işçiyi korumaya yöneliktir.
İş sözleşmelerinde fazla çalışma ücretinin aylık ücrete dahil olduğu yönünden kurallara sınırlı olarak değer verilmelidir. Dairemiz iş kanunlarının yürürlüğüne göre yılda doksan gün ve ikiyüzyetmiş saatle sınırlı olarak söz konusu hükümlerin geçerli olduğunu kabul etmektedir.
Somut olayda hükme esas alınan bilirkişi raporunda iş sözleşmesi dosya arasında olmadığı halde davalı beyanına göre ikiyüzyetmiş saat fazla çalışmanın ücrete dahil olduğu kabul edilerek yapılan hesaplamada fazla çalışma ücreti bulunmadığı bildirilmiştir. Davacının ileri sürdüğü fazla çalışmanın ücretinin ödenip ödenmemesi sözleşmenin işçi tarafından haklı sebeple sona erdirilip erdirilmediğinin değerlendirilmesinde belirleyicidir. Çünkü dosya kapsamına göre işçinin iddia ettiği başkaca haklı fesih sebebi bulunmamaktadır. Bu açıdan davalı tarafından sunulan sözleşmelerde fazla çalışmanın ücrete dahil olduğu yönünde bir düzenleme bulunmadığından fazla çalışma iddiasının dosya kapsamındaki taraf delillerine göre değerlendirlerek; kıdem tazminatı ve fazla çalışma ücreti istekleri konusunda bir karar verilmesi gerekir. Mahkemece eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme ile karar verilmesi bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 12.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.