Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2011/42336 Esas 2014/3924 Karar Sayılı İlamı

• KIDEM TAZMİNATI
• HİZMETLERİN BİRLEŞTİRİLMESİ

• İŞ KANUNU ( 14. maddesi yürülükte ) (1475) Madde 14
• İŞ KANUNU ( 14. maddesi yürülükte ) (1475) Madde 13

Davacı işçi, 02.01.2009 tarihinde emekli olduğunu, kıdem tazminatının eksik ödendiğini, davalı banka bünyesinde memur olarak çalışmaya devam ederken aralarında 2002 yılında belirsiz süreli iş sözleşmesi imzaladığını ve bu tarihten sonraki çalışmalarının İş Kanunu hükümlerine tabi olarak devam ettiğini ve sözleşmenin 5 maddesindeki düzenlemeye göre geçmiş tüm hizmetleri üzerinden kıdem tazminatı ödenmesi gerektiğini ileri sürerek kıdem tazminatı farkı talebinde bulunmuştur.
Davalı işveren, davacıya 657 sayılı kanun ve 233-239 sayılı Kanun Hükmünde Kararname hükümlerine göre Emekli Sandığına tabi olduğu süre için emekli sandığınca 01.02.2002 tarihinden emekliye ayrıldığı tarihe kadar ise 4857 sayılı İş Kanununa tabi olarak çalıştığı ve banka tarafından kıdem tazminati tavanını aşmamak üzere hesaplanan kıdem tazminatı ile bu dönem için emekli sandığı mevzuatına göre ödenen emekli ikramiyesi farkının bankaca ödendiğini belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davacının 19 yıl 6 ay 17 gün memur statüsünde çalıştığı daha sonra 01.02.2002 tarihinde işçi statüsüne geçtiği, işçilikte geçen süreye borçlanılan askerlik süresi ilave edildiğinde 8 yıl 10 ay 2 gün işçilikte geçmiş sayılacağı belirtilerek, bu dönem için genel tavan, önceki dönemler için özel tavana göre kıdem tazminatına hak kazanacağı gerekçesiyle fark kıdem tazminatına karar verilmiştir.
Kararı yasal süresi içinde davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işçi kamu kurumu olan davalı işyerinden yaşlılık aylığı tahsisi sebebiyle ayrılmış olup, 1475 sayılı Yasanın 14/4. maddesi uyarınca borçlanılan askerlik süresi bakımından hizmetlerin birleştirilmesi ve kıdem tazminatı hesabı yapılması yerindedir. Ancak hükme esas alınan raporda Emekli Sandığı Kanununa tabi 28 yıl 4 ay 19 gün için Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından emekli ikramiyesi ödemesi yapılırken 4 ay 19 günlük sürenin dikate alınmadığı belirtilerek, süre tama iblağ edilmek suretiyle 5 aylık süre için de kıdem tazminatı farkı hesaplanmıştır. 28 yılı aşan 4 yıl 19 günlük sürenin memurlukta geçtiği tartışmasızdır. Emekli ikramiyesinde dikkate alınamayan bu sürenin kıdem tazminatı hesabında gözetilmesi doğru olmaz. 1475 sayılı Yasanın 14/13. maddesinde, işçiye verilecek kıdem tazminatının Emekli Sandığı Kanunu hükümlerine göre ödemesi gereken ikramiyeyi geçemeyeceği kurala bağlanmıştır. Bu durumda gerekirse bilirkişiden ek hesap raporu alınmak suretiyle emekli ikramiyesinde dikkate alınmayan süre için hesaplama yapılmaksızın kıdem tazminatı farkı belirlenmeli ve sonucuna göre karar verilmelidir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle  BOZULMASINA, 11.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.