MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 30.01.2007 tarih ve 2007/3-9 Esas ve 2007/18 Karar sayılı kararında belirtildiği üzere; 5271 sayılı CMK"nin 232/6 ve 34/2. maddeleri ile 1412 sayılı CMUK’nin 310. maddesine göre kararda başvurulacak yasa yolu, süresi, mercii ve şekli kuşkuya yer vermeyecek biçimde açıkça gösterilmesi gerektiği halde, temyiz merciinin gösterilmemesi suretiyle sanığın yanıltıldığı değerlendirildiğinden sanığın temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında atılı suçtan yapılan yargılama sonunda 06.02.2012 tarihli karar ile 5237 sayılı TCK"nin 86/1, 86/3-a, 87/3,29 ve 62. maddeleri ile 5271 sayılı CMK"nin 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 28.03.2012 tarihinde kesinleşmesinden sonra Tarsus 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 20.04.2015 tarihli yazısı ile sanık hakkında verilen kesinleşmiş kararın ilişikte olduğunun bildirildiği ve açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanıp açıklanmayacağı hususunda gereğinin takdir ve ifasının istendiği, ancak yazı ekinde yer aldığı bildirilen kesinleşmiş karar yerine sehven yalnızca kesinleşme şerhlerinin gönderilmiş olduğu görülmüşse de; UYAP ortamında yapılan incelemede Tarsus 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 16.02.2015 tarih ve 2014/383 Esas ve 2015/80 Karar sayılı ilamı ile sanığın (deneme süresi içinde) 07.07.2014 tarihinde işlediği basit yaralama suçundan TCK"nin 86/2, 29, 62, 52/2-4. maddeleri uyarınca 1.500,00 TL adli para cezası (iki kez) ile cezalandırılmasına karar verildiği; hükmolunan adli para cezaları 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanunu"nun 26. maddesiyle 5230 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olduğundan mahkumiyet hükümlerinin karar tarihinde kesinleştiği görülmüş olmakla açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanmasında bir isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamenin bozma düşüncesine iştirak olunmamıştır.
Mağdur kızını 5237 sayılı TCK"nin 6/1-f-4 maddesi uyarınca silah sayılan bardak ile yaralayan sanık hakkında TCK"nin 86/1. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi ve mağdurdan kaynaklanan haksız tahrik oluşturan bir durum bulunmadığı halde, bu gerekçe ile TCK’nin 29. maddesi uyarınca haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasında (4/7) oranında indirim yapılması suretiyle sanığa eksik ceza tayini karşı temyiz bulunmadığından ve yine Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 30.01.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.