MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, yıllık izin, fazla mesai, ücret, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait iş yerinde mağaza yöneticisi olarak 30.01.2002-17.09.2010 tarihleri arasında çalıştığını, hak ettiği halde ödenmeyen fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil ücretleri ile diğer alacaklarının ödenmesi için ihtarname çektiğini, davalı tarafça verilen cevapta mağaza müdürü olmayıp satış danışmanı olduğunu bildirilmesi üzerinde davacı 17.09.2010 tarihinde iş sözleşmesini haklı olarak feshettiğini, yıllık izin kullandırılmadığını, aylık ikiyüzelli saatten fazla bir ortalama ile çalıştığını belirterek kıdem tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının çektiği ihtarnameye karşılık olarak biriminin kapatılması halinde ayakkabı-çanta reyonunda çalışacağının davacıya bildirildiğini, iki gün işe gelmediğini, iş sözleşmesini fesihte haklı bir nedeninin bulunmadığını, iş yerinde fazla mesai yapılmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etti.
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar taraflarca temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Yıllık izin alacağına yürütülecek faizin başlangıç tarihi taraflar arasında çekişmelidir. Dosya kapsamına göre davacının davalı tarafa gönderdiği 13.09.2010 tarihli ihtarnamesi ile yıllık izin alacağı bakımından temerrüde düşürdüğü anlaşılmakla, yıllık izin alacağına temerrüd tarihinden itibaren faiz yürütülmesi gerekli iken dava ve ıslah tarihlerinden itibaren faize hükmedilmesi hatalı olup bozma sebebi ise de bu yanlışlıkların düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.

SONUÇ: Hüküm fıkrasının bir bendinde yazılı “Yıllık ücretli izin alacak bedeli olarak, 100,00 TLnin 01.10.2010 tarihinden itibaren, 4.711,40 TL"nin, 30.07.2013 tarihinden itibaren yürütülecek yasal faizi ile birlikte, davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine,” rakam ve sözcüklerinin hükümden çıkartılarak, yerine,
"Yıllık ücretli izin alacak bedeli olarak 4.811,40 TL nin temerrüd tarihi olan 18.09.2010 tarihinden itibaren yürütülecek kanuni faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine," yazılmasına, hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinden 3,40 TL"nin davacıya, arta kalanın davalıya yükletilmesine, 11.03.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.