MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki geçit irtifakı kurulması davasından dolayı mahal mahkemesinden verilen yukarıda gün ve sayısı yazılı hükmün; Dairemizin 17.11.2011 gün ve 2011/12553 Esas ve 2011/13840 Karar sayılı ilamı ile onanmasına karar verilmişti. Süresi içinde davacı vekili tarafından kararın düzeltilmesi istenilmiş olmakla, dosya içerisindeki bütün evrak incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesine dayanılarak açılmış geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, dava reddedilmiş, hükmü davacı temyiz etmiş, karar Dairemizce onanmıştır.
Davacı vekili, karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Türk Medeni Kanununun 747/2 maddesi gereğince geçit isteği, önceki mülkiyet ve yol durumuna göre en uygun komşuya, bu şekilde ihtiyacın karşılanmaması halinde geçit tesisinden en az zarar görecek olana yöneltilmelidir. Zira geçit hakkı taşınmaz mülkiyetini sınırlayan bir irtifak hakkı olmakla birlikte, özünü komşuluk hukukundan alır. Bunun doğal sonucu olarak yol saptanırken komşuluk hukuku ilkeleri gözetilmelidir. Geçit gereksiniminin nedeni, taşınmazın niteliği ile bu gereksinimin nasıl ve hangi araçlarla karşılanacağı davacının sübjektif arzularına göre değil, objektif esaslara uygun olarak belirlenmeli, taşınmaz mülkiyetinin sınırlandırılması konusunda genel bir ilke olan fedakârlığın denkleştirilmesi prensibi dikkatten kaçırılmamalıdır.
Somut olaya gelince, davacının üzerinden geçit kurulmasını istediği 58 sayılı parsel diğer geçit alternatifinin üzerinden geçtiği 59 sayılı parselin yaklaşık on katı büyüklüğündedir. 59 sayılı parselin daha küçük olması sebebiyle üzerinden geçit kurulması durumunda taşınmazın tamamının 58 sayılı parsele göre daha çok değer kaybedeceği bilirkişiler tarafından belirtilmiştir.
Ayrıca fen bilirkişiler 05.05.2010 tarihli raporlarında inşaat bilirkişisi de 02.06.2011 tarihli raporunda geçit irtifakının 58 sayılı parsel üzerinden kurulmasının en uygun alternatif olacağını somut nedenleriyle ortaya koymuşlardır. Bu durum karşısında mahkemece sadece yolun uzunluğu ölçütü esas alınarak ve açıklanan diğer hususlar göz ardı edilerek davanın reddine karar verilmesi doğru olmamış, bu sebeple davacının karar düzeltme isteminin kabulü ile hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin karar düzeltme isteminin kabulü ile onamaya ilişkin Dairemizin 17.11.2011 tarih 2011/12553 – 13840 sayılı ilamının KALDIRILMASINA, temyiz olunan mahkeme kararının açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine, 14.02.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.