Esas No: 2022/1848
Karar No: 2022/3613
Karar Tarihi: 18.04.2022
Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2022/1848 Esas 2022/3613 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davacı, müşterek çocuklarından birinin kendi çocuğu olmadığını öğrenince soybağının reddine karar verilmesi talebiyle dava açmıştır. Yapılan yargılama sonucunda Adli Tıp Kurumu raporu ile biyolojik baba olabileceği tespit edildiği için davanın reddine karar verilmiştir. Davacının istinaf ve temyiz talepleri reddedilmiştir. Sonraki süreçte davacı, ilgili kararın bozulmasını talep etmiştir ancak temyiz kanun yolu sonucunda verilen kararların yeniden incelenmesi mümkün olmadığı için talebi reddedilmiştir. Kanun maddeleri ise 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi gereğince Bölge Adliye Mahkemelerinin faaliyete geçtiği tarihten sonra verilen kararlar için nihai kanun yolu temyizdir ve temyiz kanun yolu sonucunda verilen kararların yeniden incelenmesi mümkün değildir. Kararın tarihleri ise 2022/1848 E. ve 2022/3613 K. şeklindedir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi (Aile)
DAVA TÜRÜ : Soybağının Reddi
K A R A R
Davacı, dava dilekçesinde; davalı ... ile evlilik birlikleri içerisinde ... müşterek çocuk ...'nın kendi çocuğu olmadığını öğrendiğini belirterek soybağının reddine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Ardahan 2. Asliye Hukuk Mahkemesince -Aile Mahkemesi sıfatıyla- yapılan yargılama sonunda, 05.12.2018 tarihli ve 2017/490-2018/330 sayılı karar ile, Adli Tıp Kurumu tarafından düzenlenilen 06.08.2018 tarihli ve 40968900-101.01.02-2018/66698 sayılı rapor ile davacı ...'in %99,99 küçük ...'in biyolojik babası olabileceğinin tespit edildiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş; davacının istinaf istemi Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesinin 08.07.2019 tarihli ve 2019/60-2019/678 sayılı kararı ile esastan reddedilmiştir. İstinaf isteminin esastan reddine dair Bölge Adliye Mahkemesi kararının davacı tarafından temyizi üzerine, hüküm Dairemizin 14.04.2021 tarihli ve 2019/5846-2021/3488 sayılı ilamı ile onanmıştır.
Bu aşamadan sonra davacı, Erzurum Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmek üzere İlk Derece Mahkemesine sunduğu 18.11.2021 havale tarihli dilekçesinde, İlk Derece Mahkemesinin 10.12.2018 tarihli ve 2017/490-2018/330 sayılı kararının bozulmasına karar verilmesini istemiş, İlk Derece Mahkemesince 19.11.2021 tarihli ek karar ile davacının bozulmasını istediği karara karşı istinaf ve temyiz haklarını kullandığı, kararın 08.09.2021 tarihinde kesinleştiği belirtilerek istinaf talebinin reddine karar verilmiş, davacının bu son kararı istinaf etmesi üzerine dosya Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmiş, Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesince 31.12.2021 tarihli ve 2021/2344-2695 sayılı karar ile davacının talebinin Yargıtay ilamının düzeltilmesi, olduğundan bahisle dosyayı İlk Derece Mahkemesine geri çevrilmesi sonrası dosya Dairemize gönderilmiştir.
6100 Sayılı HMK'nin geçici 3.maddesi gereğince Bölge Adliye Mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20.07.2016 tarihinden sonra verilen kararlar için HMK'de düzenlenen nihai kanun yolu temyizdir ve temyiz kanun yolu sonucunda verilen kararların yeniden incelenmesi mümkün değildir. Dolayısıyla maddi hata içermeyen Dairemizin onama ilamı ile hüküm şekli anlamda kesinleşmiştir.
SONUÇ: Yukarıda yazılı sebepten ötürü davacının dilekçesinin REDDİNE, istek halinde peşin harcın temyiz edene iadesine 18.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
