MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 1. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 08.05.2019 tarih ve 2018/1565-2019/518 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı ve davalı vekilleri tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 2006 yılında kurulup, otomasyon ve doğalgaz sistemleri, ısıtma, havalandırma ve kurutma sistemleri, gibi çeşitli alanlarda faaliyet gösteren, 5 ortaklı bir şirket olduğunu, davalı ..."in müvekkili şirketin %22,50 hissesine sahip hissedarı olduğunu, ..."in şirketin kurulduğu tarihten bu yana ilk 5 yıl için münferiden, 25.01.2011 tarihli genel kurul kararından sonra ise İsmail Turanlı ile müştereken atacakları imza ile şirketi temsil ve ilzam etmeye yetkili müdür olduğunu, davalı ..."in rekabet yasağına aykırı hareketlerde bulunarak müvekkili şirketi zarara uğrattığını, davalı ..."in müvekkili şirket ortaklarının muvafakati olmadan müvekkili şirketin ticaret alanında kendi hesabına iş görebilmek için yeni bir şirket kurarak müvekkili şirketin iş bağlantılarını kurduğu bu yeni şirkete aktardığını ileri sürerek 50.000,00 TL maddi, 100.000,00 TL manevi tazminatın avans faizi oranında temerrüt faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya ve dosya kapsamına göre; olayın niteliği, tarafların şirket oluşu, hukuka aykırı eylemin varlığı, kişilik haklarının zedelenmiş olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile, 39.473,92 TL maddi tazminat ve 30.000.- TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren avans faiziyle birlikte davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı ve davalı vekilleri temyiz etmiştir.
1- Temyiz dilekçesinin verilme usulü HUMK 434. maddesinde açıklanmış olup, buna göre harca tabi ise temyiz dilekçesinin temyiz defterine kayıt ettirilip, temyiz harcının yatırılmış olması gerekmektedir. Mahkemece verilen karar davacı vekiline 03.07.2019 tarihinde tebliğ edilmiş, davacı vekili tarafından 22.08.2019 tarihinde gönderildiği anlaşılan dilekçe ile karar temyiz edilmiş ve temyiz harcı da aynı tarihte yatırılmış ise de, kararın temyiz süresi olan 15 günlük yasal temyiz süresi geçirildikten sonra temyiz edildiği anlaşılmıştır.
HUMK 432/4. madde ve fıkrasına göre, süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 1989/3 Esas, 1990/4 sayılı Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kararında, Yargıtay tarafından da bir karar verilebileceği öngörüldüğünden davacı vekilinin HUMK 432/4. maddesi uyarınca temyiz isteminin süre yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacının temyiz isteminin süresinde olmadığından REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3.559,32 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 18.11.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.