Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/26310 Esas 2015/9741 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, icra takibine yapılan itirazın iptali ile icra inkar tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirket nezdinde danışman olarak çalıştığını, 22 aylık ücretinin ödenmediğini, ödenmeyen ücretlerden dolayı . İcra Müdürlüğünün 2011/4065 esas sayılı dosyası ile icra takibi yaptıklarını, davalı şirketin takibe itiraz etmesi sonucu takibin durduğunu, davalı tarafça yapılan itirazın iptali ile % 60"dan az olmamak üzere inkar tazminatına karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının müvekkili şirket yetkilisi "in arkadaşı olduğunu, davacının müvekkili şirkete danışmanlık yaptığı iddialarının doğru olmadığını, ayrıca 22 ay boyunca ücret almaksızın çalışmanın da hayatın olağan akışına aykırı düştüğünü savunarak davanın reddine ve müvekkili hakkında yapılan icra takibinin yersiz olduğundan bahisle % 40 kötü niyet tazminatının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, tüm deliller ve yapılan yemin neticesinde icra takibine konu alacak bakımından alacağın mevcut olduğu gerekçesiyle davalının itirazının iptaline, takibin talepnamesindeki şartlarla aynen devamına, davacının alacağının varlığı ihtilaflı olup likit bir nitelik taşımadığından inkar tazminat talebinin ve takibin kötü niyetle yapıldığı yönündeki davalı iddiasınında doğru ve yerinde olmadığından kötü niyet tazminatı talebinin reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Taraflar arasında davacının hizmet süresi uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda davacı işçi davalı şirkette 2008 sonlarında işe başlayıp 2011 yılı sonuna kadar çalışmaya devam ettiğini iddia etmiş, davalı işveren ise davacının şirkette hiç çalışmadığını savunmuştur. Dosya kapsamında bulunan kayıtlarının incelenmesinde, davacının hizmet döküm cetveline göre, 1991 yılından sonra, bağkur kaydına göre ise 31.07.2008 tarihinden sonra çalışma kaydının bulunmadığı anlaşılmıştır. Dinlenen ortak tanıklar davacının davalı işyerinde çalışmadığına yönelik beyanda bulunmalarına rağmen Mahkemece, davacı tarafından dayanılan belgelere itibar edilerek davacının 01.03.2009- 31.03.2011 tarihleri arasında davalı işyerinde çalıştığı kabul edilmiştir. Dosya kapsamından ve ortak tanık anlatımlarından davacının davalı işyerinde çalışmadığının anlaşılmış ve davacı tarafından çalışma olgusunun ispatlanamamış olmasına göre davanın reddi gerekirken yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 11.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.