MAHKEMESİ : İZMİR 9. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 31/10/2011
NUMARASI : 2011/521-2011/735
DAVA : Davacı, yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gere ği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde şoför olarak çalışırken iş sözleşmesinin emekli olması neden ile sona erdiğini, emeklilik sonrası ödenen yıllık izin ücretinin eksik hesaplandığını, Toplu İş Sözleşmesi hükümlerine göre izin ücretinin %55 zamlı ücretten hesaplanması gerektiğini ileri sürerek bakiye yıllık izin ücreti alacağının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacıya iş sözleşmesini fesh etmesi nedeni ile (emeklilik nedeni ile) 3.527,68 TL yıllık ücretli izin ücreti ödendiğini, davacının yıllık izin ücretinin yararlandığı Toplu İş Sözleşmesinin 44. maddesine göre hesaplanmasının mümkün olmadığını, 01/03/2010-29/12/2012 tarihleri arasında yürürlükte olan toplu iş sözleşmesinin 29. maddesinde iş sözleşmesinin feshi halinde yıllık ücretli izin hakkını kullanmayan işçiye izin ücretinin ödeme şekli; 44. madde de halen çalışan işçinin izin hakkı ve kullanma şekli ile ücretinin ödeme şeklinin belirlendiğini, işçinin izin kullanması durumunda izin ücretinin %55 zamlı olarak ödenebileceğini, iş sözleşmesi sona eren işçinin izin süresinin ve izne esas ücretin İş Kanununa göre ödenmesi gerektiğini, savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının kullanmadığı izninin 60 gün olup, son günlük ücretinin 55,12 TL bürüt olduğu, TİS gereğince bürüt ücretin %55 inin izin ücretinde dikkate alınması gerektiği ve bu şekilde davacının bakiye izin ücreti alacaklısı olduğu, gerekçesi ile davanın kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Davacı tarafın temyizi açısından:
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacının yerinde bulunmayan tüm temyiz itirazının reddine,
2- Davalı tarafın temyizi açısından:
Mahkemece davacının yıllık izin ücreti isteminin kabulüne karar verilmiş ise de bu kabul dosya kapsamına uygun değildir.
Davacının emeklilik nedeni ile işten ayrıldığı tarihte işyerinde yürürlükte olan 01.03.2010-29.02.2012 Dönemi Toplu İş Sözleşmesinin "İş Akdinin Feshinde İzin Ücreti" başlıklı 29. maddesinde açıkça iş sözleşmesinin feshi halinde yıllık izin ücreti ile ilgili düzenleme getirilmiş olup, emeklilik nedeniyle iş akti sona eren davacıya izin ücretinin ne şekilde ödeneceğine ilişkin bu maddede ayrık özel bir düzenleme bulunmadığından, kullanılmayan izin ücretlerinin İş Kanununun ilgili hükümlerine göre hesaplanıp ödenmesi gerekmektedir.
Mahkemece uygulanan Toplu İş sözleşmesinin 44. maddesi ise iş sözleşmesinin sona ermesi halinden bahsetmeksizin iş sözleşmesi yürürlükte iken yıllık ücretli izin uygulamasını ve yine bu esnada fiilen izin kullandırılmamasının yaptırımını düzenleyen hükümlerden ibaret olup iş sözleşmesi sona eren davacı için açıklanan 44. madde hükümlerinin uygulanma imkanı yoktur. Bu nedenle davacının 44. madde hükmüne dayanarak kullandırılmayan yıllık ücretli izinlerine ilişkin fark ücret alacağı talebinde bulunamayacağı düşünmeden yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.