Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2019/1976 Esas 2020/3237 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1976
Karar No: 2020/3237
Karar Tarihi: 08.12.2020

Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2019/1976 Esas 2020/3237 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, 765 sayılı TCK'nin 448, 62, 51 ve 59 ile 6136 sayılı Yasanın 15/1. maddeleri gereğince kurulup Yargıtay 1. Ceza Dairesince onaylanan ve 5237 sayılı Türk Ceza Yasası'nın 7/2 ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddesi gereğince yapılan uyarlama sonucu verilen hükümlerde bir isabetsizlik görülmediği için sair temyiz itirazlarının reddedilmesine karar verdi. Ancak, hükümdeki bazı noktaların usul ve yasaya aykırı olduğu gerekçesiyle hükümlerin bozulmasına karar verildi. 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin iptal edilen bölümleri doğrultusunda sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği de belirtildi.
Kanun maddeleri:
- 765 sayılı TCK'nin 448, 62, 51 ve 59. maddeleri
- 6136 sayılı Yasanın 15/1. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Yasası'nın 7/2. maddesi
- 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nin 34 ve 230. maddeleri
- Anayasanın 141. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin bazı bölümleri

1. Ceza Dairesi 2019/1976 E. , 2020/3237 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hükümlü ... hakkında 765 sayılı TCK’nin 448, 62, 51 ve 59 ile 6136 sayılı Yasanın 15/1. maddeleri gereğince kurulup Yargıtay 1. Ceza Dairesince ONANMAK suretiyle kesinleşen hükümlerden sonra yürülüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Yasasının 7/2 ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddesi gereğince yapılan uyarlama sonucu verilen hükümlerde bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmediğinden hükümlünün yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine;
Ancak;
A)Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.06.2008 tarih 2008/1-89-158 sayılı kararında açıklandığı üzere; uyarlama yargılaması sonucu kurulacak mahkumiyet hükmünün gerekçesinde, 5271 sayılı Yargılama yasasının 230. maddesine uygun olarak suç oluşturduğu kabul edilen eylemin gösterilmesi ve bunun nitelendirilmesinin yapılması gerektiği gözetilmeksizin, Anayasanın 141, 5271 sayılı CMK"nin 34 ve 230. maddelerine aykırı olarak hükmün gerekçesiz bırakılması,
b) Yargıtay denetimine imkan verecek şekilde 765 sayılı TCK"nin ile 5237
sayılı TCK"nin ve 6136 sayılı Yasa değişiklikleri göz önünde bulundurularak uygulamaların ortaya çıkarılması ve karşılaştırılması suretiyle lehe olan hükmün belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
c) Tarafların davet edilip, hükümlüye müdafii tayin edilmesi suretiyle duruşmalı inceleme yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
d) 24.11.2015 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı Kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin iptal edilen bölümleri doğrultusunda sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Usul ve yasaya aykırı olup, hükümlünün temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA, 08/12/2020 gününde oy birliği ile karar verildi.