Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/2383 Esas 2019/2413 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2383
Karar No: 2019/2413
Karar Tarihi: 26.02.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/2383 Esas 2019/2413 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yerel mahkeme tarafından hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum olan çocuklar hakkında yapılan temyiz başvuruları incelendi. Suça sürüklenen çocukların müdafiileri tarafından yapılan temyiz talepleri kabul edilmedi. Mala zarar verme suçundan mahkum olan çocukların adli para cezaları, kanun hükmü gereği doğrudan hükmolunmuş olduğundan temyiz edilemez. Hırsızlık suçundan mahkumiyet hükümleri ise, usul ve kanuna uygun bulundu ve onandı. Kararda, 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. madde de bahsedildi.

17. Ceza Dairesi 2018/2383 E. , 2019/2413 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece suça sürüklenen çocuklar hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Suça sürüklenen çocuk ... müdafiinin temyiz talebi hakkında yapılan incelemede;
Suça sürüklenen çocuk ...’ye, mahkemece müdafii olarak atanan avukatın dosyaya ilişkin temyiz dilekçesi tebliğ edildiğinde suça sürüklenen çocuğun atanan müdafiinin temyiz talebini kabul etmemesi karşısında; temyiz talebinde bulunmaya yetkisi olmayan suça sürüklenen çocuk ... müdafiinin temyiz talebinin REDDİNE,
II-Suça sürüklenen çocuklar hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümler açısından yapılan incelemede;
Suça sürüklenen çocuklar hakkında mala zarar verme suçu sebebiyle, kanun yararına bozma yasa yoluna başvurulması mümkün görülmüştür.
Mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezalarının miktarları ve türlerine göre; 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, suça sürüklenen çocuk ... ve suça sürüklenen çocuk ... müdafiinin temyiz istemlerinin 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi uyarınca ayrı ayrı REDDİNE,
3-Suça sürüklenen çocuklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümler açısından yapılan temyiz incelemesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre, suça sürüklenen çocuk ... ve suça sürüklenen çocuk ... müdafiinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usûl ve kanuna uygun bulunan hükümlerin, tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 26.02.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.