MAHKEMESİ :Zonguldak 1. Aile Mahkemesi
TARİHİ :21.11.2013
NUMARASI :Esas no:2012/501 Karar no:2013/868

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı (kadın) tarafından, kocanın kabul edilen boşanma davası, kendisinin reddedilen tazminat talepleri yönünden; davalı-karşı davacı (koca) tarafından ise, kadının davası, kusur belirlemesi, reddedilen tazminat talepleri, velayet ve nafakalar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Mahkemece taraflar eşit kusurlu kabul edilerek boşanma kararı verilmiş ise de, yapılan soruşturma ve toplanan delillerden, davacı-karşı davalı kadının güven sarsıcı davranışlar içine girdiği, buna karşılık davalı karşı-davacı kocanın birlik görevlerini yerine getirmediği, güven sarsıcı davranışta bulunduğu, eşine fiziksel şiddet uyguladığı anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu durum karşısında, boşanmaya neden olan olaylarda davalı karşı davacı koca ağır kusurludur. Mahkemece, tarafların eşit kusurlu kabul edilmeleri doğru değil ise de, evlilik birliğinin temelden sarsılmasında kadın, az da olsa kusurlu olup, kadının, kocanın boşanma davasına itirazının hakkın kötüye kullanılması niteliğinde olduğu (TMK md 166/2.), birliğin devamında taraflar bakımından korunmaya değer bir yarar kalmadığı anlaşılmakla, kocanın boşanma davasının da kabulü sonucu itibariyle doğrudur. Bu sebeple tarafların her iki boşanma davasına yönelik temyiz itirazları yerinde görülmemiş, boşanma kararının kusura ilişkin gerekçesinin değiştirilerek onanmasına (HUMK md. 438/son) karar vermek gerekmiş ve tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir
2-Boşanmaya sebep olan olaylarda, davalı-karşı davacı kocanın yukarıda açıklanan sebeple ağır kusurlu olduğu gerçekleştiğine göre, boşanma yüzünden mevcut ve beklenen menfaatlari zedelenen ve boşanmaya sebep olan olaylar yüzünden kişilik hakları saldırıya uğrayan davacı-karşı davalı kadın yararına Türk Medeni Kanununun 174/1-2. maddesi gereğince uygun miktarda maddi ve manevi tazminat takdir edilmesi gerekirken, bu isteklerin reddi doğru bulunmamıştır.
3-Dava, Hukuk Muhakemeleri Kanunu yürürlüğe girdikten sonra 13.06.2012 tarihinde açılmıştır. Davacı-karşı davalı kadın, dava dilekçesinde yoksulluk nafakası istememişken, ön incelemeden sonra 21.11.2013 tarihli karar oturumunda 300 TL. yoksulluk nafakası talebinde bulunmuştur. Davalı-karşı davacı vekili de bu talebe muvafakat etmediğini açıkça beyan etmiştir. Hukuk Muhakemeleri Kanununun 141. maddesinde " (1) Taraflar, cevaba cevap ve ikinci cevap dilekçeleri ile serbestçe; ön inceleme aşamasında ise, ancak karşı tarafın açık muvafakati ile iddia veya savunmalarını genişletebilir yahut değiştirebilirler. Ön inceleme duruşmasına taraflardan biri mazeretsiz olarak gelmezse, gelen taraf onun muvafakati aranmaksızın iddia veya savunmasını genişletebilir yahut değiştirebilir. Ön inceleme aşamasının tamamlanmasından sonra iddia veya savunma genişlelilemez yahut değiştirilemez. (2) İddia ve savunmanın genişletilip değiştirilmesi konusunda ıslah ve karşı tarafın açık muvafakati hükümleri saklıdır" hükmü bulunmaktadır. Gerçekleşen bu durum karşısında, davacı karşı davalı kadının talep ettiği yoksulluk nafakası ile ilgili olarak "karar verilmesine yer olmadığına" şeklinde karar verilmesi gerekirken, yoksulluk nafakasına hükmedilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle maddi ve manevi tazminat ile yoksulluk nafakası yönünden BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında balan temyize konu bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple, boşanma hükmünün kusura ilişkin gerekçesi değiştirilmek suretiyle ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 01.10.2014 (Çrş.)