Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/9976 Esas 2019/2683 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/9976
Karar No: 2019/2683
Karar Tarihi: 27.02.2019

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/9976 Esas 2019/2683 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir hırsızlık suçunu işleyen çocuk hakkında verilen mahkumiyet kararını incelerken, yeni yürürlüğe giren kanunlar da dikkate alınması gerektiğine karar verdi. Bu nedenle, suça sürüklenen çocuğun hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği sonucuna varmıştır. Mahkeme ayrıca, suça sürüklenen çocuğun belirli şartlar altında uygulanabilecek etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanmamış olmasını, ceza sorumluluğu sevki sırasında yapılan yanlışlıkları ve ceza seçenekleri hakkındaki hataları da ortaya çıkarmıştır. Mahkeme bu nedenlerle verilen hükümleri bozmuştur. Kanunlar olarak ise;
- 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu
- 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi
- 5237 sayılı TCK’nın 141. maddesi
- 5237 sayılı TCK’nın 7/2. maddesi
- 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu’nun 5/1-b. maddesi
- 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu’nun 11. maddesi

13. Ceza Dairesi 2018/9976 E. , 2019/2683 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun suça sürüklenen çocuk tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bendler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK"nın 141. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi uyarınca; ""Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur."" hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK"nın 254. maddesi uyarınca aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre suça sürüklenen çocuğun hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
1)Müşteki ..."in 2. celse dinlendiği, kısmi iadeyi kabul ettiği ve suça sürüklenen çocuk hakkında etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanmasını kabul ettiği anlaşılmakla, şartları oluşmasına rağmen TCK"nın 168/1-4. maddelerinin uygulanmaması,
2)Hüküm fıkrasında suça sürüklenen çocuğun 12-15 yaş aralığında olduğunun belirtilmesine rağmen ve 31/2. maddesi ile uygulama yapılmasına rağmen, maddi hata ile sevk maddesi olarak TCK"nın 31/3. maddesinin yazılması,
3)5237 sayılı TCK"nin 50/3. maddesi uyarınca daha önce hapis cezasına mahkum edilmemiş ve suç tarihinde 18 yaşını bitirmemiş olan suça sürüklenen çocuğun mahkum edildiği 6 ay 7 gün kısa süreli hapis cezasının 5237 sayılı TCK"nın 50/1. maddesinde yazılı seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesi zorunlu olduğu halde seçenek yaptırıma çevrilmemesi,
4)Suç tarihinde 12-15 yaş grubunda olup ceza sorumluluğu bulunan ve mahkumiyetine karar verilen suça sürüklenen çocuk hakkında 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu"nun 11. maddesine aykırı olarak aynı Kanun"un 5/1-b. maddesindeki eğitim tedbirinin de uygulanmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 27/02/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.