Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2011/14706 Esas 2013/3520 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılardan Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
K A R A R
Dava, davacının 01.09.2007-02.09.2008 tarihleri arasında çalışmalarının tespitine istemine ilişkindir.
Mahkemece, duruşmanın 26.07.2011 günlü oturumunda tefhim edilen kısa karar ile " davacının davalı şirkete ait işyerinde 01.09.2007-15.02.2008 tarihine kadar aylık 600,00-TL ücretle çalıştığının TESPİTİNE " karar verilmiş ise de gerekçeli kararda " davacı ...’in davalı şirkete ait işyerinde 01.09.2007 tarihinden 31.12.2007 tarihine kadar aylık 600,00-TL ücretle çalıştığnını TESPİTİNE" karar verildiği anlaşılmaktadır.
Hakimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar, esas karar olup, sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Oysa zaptın 26.07.2011 günlü oturumda tefhim edilen kısa karar ile, gerekçeli kararın aykırı olduğu zaptın ve kararın incelenmesinden açıkca anlaşılmaktadır. Öte yandan konuyla ilgili 10.04.1992 günü ve 1991/7 Esas, 1992/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır. Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı biçimde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalılardan Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli, hüküm, kısa kararla bağlı kalmadan yeniden bir hüküm kurulması için bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 28/02/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.