Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/2798 Esas 2020/4282 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/2798
Karar No: 2020/4282

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/2798 Esas 2020/4282 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 38. Hukuk Dairesi tarafından verilen 2020/2798 E. ve 2020/4282 K. numaralı boşanma davası kararı incelendi. Davacı erkeğin kusur belirlemesi, tedbir nafakası, yoksulluk nafakası ve tazminat talepleriyle ilgili olarak dava kabul edilirken, davalı kadının davanın usulden reddi gerektiği iddiası reddedildi. Kararda, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat gibi unsurlar göz önünde bulundurulduğunda, davalı kadın yararına takdir edilen tazminatın az olduğu vurgulandı. Bu nedenle, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri de dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi ve manevi tazminat takdir edilmesi gerektiği belirtildi. Kararın bu sebeple bozulması kararlaştırıldı. Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 ve 174/2 maddelerine göre maddi ve manevi tazminat konusundaki detaylar üzerinde duruldu. Onama harcının temyiz eden davacıya yükletilmesine ve eldeki dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.

2. Hukuk Dairesi 2020/2798 E. , 2020/4282 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 38. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı erkek tarafından, kusur belirlemesi, tedbir nafakası, yoksulluk nafakası, tazminatlar ve reddedilen tazminat talepleri yönünden; davalı kadın tarafından ise davanın usulden reddi gerektiği, nafakaların ve tazminatların miktarı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı erkeğin tüm, davalı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davacıya yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 267.80 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran davalıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.28.09.2020 (Pzt.)