Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/9206 Esas 2019/1497 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/9206
Karar No: 2019/1497
Karar Tarihi: 29.01.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/9206 Esas 2019/1497 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir kavga olayında sanık ve müşteki arasında farklı beyanlar olduğunu ve ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının belirlenemediğini belirterek, 5237 sayılı TCK'nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanmasını gerektirdiği sonucuna vardı. Ancak mahkeme, bu gerekliliği göz önünde bulundurmayarak, sanığa fazla ceza verdiği gerekçesiyle kararı bozdu. Kararda, kanun maddeleri olarak ise, 5237 sayılı TCK'nin 29. maddesi, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi yer almaktadır.

3. Ceza Dairesi 2018/9206 E. , 2019/1497 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık ... ve müşteki ..."ın karşılıklı kavga ettikleri ve müştekinin de sanığı yaralamaktan hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiği olayda ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda taraflar arasında farklı beyanlar bulunduğu, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas, 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanmasını gerektirdiğinin gözetilmemesi sonucu sanık hakkında fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 29.01.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.