MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı, dava dilekçesinde sınırlarını bildirdiği taşınmazın tapuda kayıtlı olmadığını, kendisine atalarından kalan taşınmaz olduğunu iddia ederek, MK 713. maddesi uyarınca tapuya tescili istemiyle dava açmıştır.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne, 04.06.2001 tarihli raporda (b) harfi ile gösterilen 1833,11 m² taşınmazın davacı adına tesciline, (a) harfi ile gösterilen kısma ilişkin davanın reddine karar verilmiş, Orman Yönetimi ve Hazine tarafından hükmün temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 20. Hukuk Dairesinin 04.07.2002 tarihli ve 2002/4600 E. - 6586 K. sayılı kararı ile yeniden inceleme ve araştırma yapılmasına yönelik olarak bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, bozma kararına uyularak yapılan yargılama sonucu davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, Medenî Kanunun 713. maddesi hükmü uyarınca tapusuz olan taşınmazın tesciline ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde tesbit tarihinden önce 12.08.1987 tarihinde ilân edilerek kesinleşen orman kadastrosu bulunmaktadır. Genel arazi kadastrosu işlemi 1958 yılında yapılmış ve kesinleşmiştir. .
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye, uzman orman bilirkişi tarafından orman kadastrosu, eski tarihli hava fotoğrafları ve memleket haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan inceleme ve araştırmada çekişmeli taşınmazın 1958 yılında yapılan genel arazi kadastrosu sırasında orman olarak tesbit harici bırakıldığı, yörede 1987 yılında yapılan orman tahdidi ile orman sınırları dışında bırakıldığı, orman tahdidi dışında bırakıldığı tarihe kadar orman sayılması gerektiği, bu sebeple orman tahdidi yapılmadan önce orman sayılan bu yerde davacı tarafından sürdürülen zilyetliğe değer verilemeyeceği, orman tahdidinin kesinleşme tarihi ile dava tarihi arasında kanunda aranan 20 yıllık zilyetlik süresinin dolmadığı anlaşıldığına ve davanın reddi yolunda hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmadığına göre, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usûl ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine 12/12/2013 gününde oy birliği ile karar verildi.