Mahkemesi :Ceza Dairesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin ilk derece mahkemesi hükmünün kaldırılarak davacının maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hükme yönelik, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 28.09.2017 tarihli, 2017/899 Esas, 2017/2899 Karar sayılı " Bursa 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 24.11.2016 tarih, 2016/277 Esas, 2016/371 Karar sayılı kararının kaldırılarak, davacının maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddine " ilişkin karar davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Davalı vekilinin temyiz isteminin bölge adliye mahkemesi vekalet ücretinin ödenmesi gerektiği ile sınırlı olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Tazminat talebinin dayanağı olan Bursa 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/135 Esas – 2015/184 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının kasten öldürme suçundan 29.01.2013 – 11.02.2015 tarihleri arasında 2 yıl 13 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda meşru savunmada sınırın heyecan, korku ve telaş nedeniyle aşılması nedeniyle kusurunun bulunmaması dolayısıyla CMK’nın 223/3-c maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına hükmedildiği, hükmün 22.12.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK"nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı anlaşılmakla;
Davacının 50.000 TL maddi, 100.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 20.746,58 TL maddi, 50.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesi üzerine davacı vekili ve davalı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda duruşma açılıp ilk derece mahkemesi hükmünün kaldırılarak, davacı hakkında CMK’nın 223/3-c maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına karar verildiği, CMK’nın 144/1-d.maddesinde tazminat verilmeyecek kişiler arasında hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verilenlerin sayıldığı da gözetilerek maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin davanın kabul edilmesi gerektiğine ilişkin tüm, davalı vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Kendisini vekil ile temsil ettiren davalı lehine davanın tamamen reddedildiği gözetilerek bölge adliye mahkemesi duruşma vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5271 sayılı CMK"nın 303/1. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapmayı gerektirmeyen bu hususun aynı madde uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmin 3. paragrafında yer alan “3.960,00 TL” ibaresinden sonra gelmek üzere “ ve 990 TL bölge adliye mahkemesi duruşma ” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesinin 28.09.2017 tarihli, 2017/899 Esas, 2017/2899 Karar sayılı “davacının maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddine” dair hükmüne karşı yapılan temyiz isteminin isteme uygun olarak 5271 sayılı CMK"nın 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE; 5271 sayılı CMK"nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 304/1. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesine iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 11.10.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.