Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/4953 Esas 2019/2875 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/4953
Karar No: 2019/2875
Karar Tarihi: 11.02.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/4953 Esas 2019/2875 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı şirkette temizlik personeli olarak çalışan davacı, iş sözleşmesinin emeklilik nedeniyle son bulduğunu iddia ederek kıdem tazminatı, fazla mesai, ulusal bayram genel tatil ve yıllık izin ücretlerinin ödenmesini talep etmiştir. Davalı şirket ise davacının işçisi olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir. Mahkeme, deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Karar temyiz edilmiş, Yargıtay tarafından davalı temyiz itirazları dışında kabul edilmiştir. Kararda, Harçlar Kanunu'nun 13/j maddesi uyarınca harçtan muaf olan davalı bakanlık aleyhine harca hükmedilmesinin hatası not edilmiş ve yeniden yargılamayı gerektirmediği belirtilerek hüküm onanmıştır. Kararda geçen kanun maddeleri: 492 sayılı Harçlar Kanunu, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu, mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438/7. maddesi.

22. Hukuk Dairesi 2016/4953 E. , 2019/2875 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin ... Devlet Hastanesi Başhekimliğinin ihale yoluyla alt işlerini yaptırdığı değişen alt işveren şirketlerde temizlik personeli olarak çalışırken iş sözleşmesinin emeklilik sebebi ile son bulduğunu iddia ederek kıdem tazminatı ile fazla mesai, ulusal bayram genel tatil ve yıllık izin ücret alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının müvekkilinin işçisi olmayıp davacı ile müvekkili arasında karşılıklı olarak imzalanmış herhangi bir iş akdi ya da iş sözleşmesi bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, süresi içerisinde taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
I-Davacı temyizi yönünden;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre, yerinde bulunmayan ve sebepleri bildirilmiş olmayan bozma isteğinin reddine,
II- Davalı temyizi yönünden;
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-492 sayılı Harçlar Kanunu"nun 13/j maddesi uyarınca harçtan muaf olan davalı bakanlık aleyhine harca hükmedilmesi hatalıdır. Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca düzelterek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın hüküm fıkrasının harca ilişkin "5-Peşin alınan harcın mahsubu ile bakiye 1.762,25 TL harcın davalıdan alınarak hazineye irat kaydına," şeklindeki 5. bendinin çıkartılmasına, yerine; "5-Davalı ... harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına" rakam ve sözcüklerinin yazılmasına, hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin davacıya yükletilmesine, 11.02.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.