Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/17102 Esas 2021/5662 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/17102
Karar No: 2021/5662
Karar Tarihi: 27.04.2021

Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/17102 Esas 2021/5662 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, 5015 sayılı Yasanın ek 5/1. maddesinde öngörülen suç kapsamında eylem gerçekleştirdiği gerekçesiyle mahkum edilmiştir. Ancak suç tarihinde yürürlükte olan ve lehe hüküm içermeyen 5607 sayılı Yasa kapsamında ek savunma hakkı verilmeden karar verilmesi nedeniyle karar temyiz edilmiştir. Yapılan incelemede, suç tarihi sonrasında yayımlanan Yasa ile suça ilişkin düzenlemelerin değiştiği ve sanık lehine hükümler içeren maddelerin eklenmesi nedeniyle yerel mahkemenin ceza takdirinde bulunması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, müsadere talebi olan eşyalar hakkında karar verilmemesi de yanlışlık olarak görülmüştür.
Detaylı ve açıklayıcı olarak, 5015 sayılı Yasanın ek 5/1. maddesi, 5607 sayılı Yasanın 3/11 ve 3/12. maddeleri, 6545 sayılı Yasa, 7242 sayılı Yasanın 61. ve 62. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nin 7. maddesi, 5607 sayılı Yasaya eklenen Geçici 12. maddenin 2. fıkrası ve 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi olarak belirtilmiştir.

7. Ceza Dairesi 2018/17102 E. , 2021/5662 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Suç tarihi ve suça konu eşyanın niteliğine göre, sanığa atılı eylemin 5015 sayılı Yasanın ek 5/1. maddesinde öngörülen suçu oluşturacağı gözetilmeden suç tarihinde yürürlükte bulunmayan ve lehe hüküm içermeyen 5607 sayılı Yasanın 3/11. maddesi uyarınca ek savunma hakkı da verilmeden mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
1. Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanığın eyleminin 5015 sayılı Yasanın Ek 5/1. maddesi kapsamında kaldığı, ancak suç tarihinden sonra 11/04/2013 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6455 sayılı Yasa ile 5015 sayılı Yasanın Ek 5/1. maddesinin yürürlükten kaldırılarak atılı suça ilişkin düzenlemenin 5607 sayılı Yasanın 3/11 ve 3/12. maddeleri kapsamı içine alındığı ve halen yürürlükte bulunan 6545 sayılı Yasa ile değişik 3/11 ve 3/12. maddeleri ile de aynı düzenlemenin korunduğu cihetle,
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine 7242 sayılı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla,
Suç tarihinde yürürlükte olan 5015 sayılı Yasa ile 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 3/11-son maddesinin yollamasıyla 3/5 madde ve fıkrası uyarınca temel cezanın belirlenmesinden sonra, 3/10. madde ve fıkrası gereğince uygulama yapılması ve yine aynı Yasanın 3/22 ve 5/2. maddelerinin de uygulama şartlarının oluşup oluşmadığının somut olaya uygulanarak belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri ile 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen Geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
2. İddianamede müsaderesi talep edilen 2 adet kamyon deposu, 3 adet sac varil ile 1 adet yakıt tankı hakkında olumlu veya olumsuz karar verilmemesi,
Yasaya aykırı, sanık ve katılan EPDK vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 27.04.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.