MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I) Katılan ... İdaresi vekilinin temyiz istemine yönelik yapılan incelemede;
Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre, suçtan doğrudan zarar görmeyen Gümrük İdaresi’nin davaya katılma ve hükmü temyize yetkisi bulunmadığı gibi katılmasına karar verilmesi de hükmü temyiz yetkisi vermeyeceğinden, Gümrük İdaresi adına Hazine vekilinin vaki temyiz talebinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II) Hükümde yasa yolu gösterilirken, temyiz süresinin gıyabi kararın tebliğinden itibaren 7 gün olduğu belirtilmesi gerekirken yanıltıcı şekilde "tebliğden itibaren 15 gün içerisinde" denilmek suretiyle, sanığın yasa yolunda yanıltıldığı anlaşıldığından temyiz talebi süresinde kabul edilerek yapılan incelemede;
1. Mahkemenin 2012/2022 Esas, 2013/339 karar sayılı dosyasında kurulan hükmün Dairemizin 15.01.2015 tarihli ve 2014/6937 Esas, 2015/471 Karar sayılı ilamı ile "Ankara 1. Asliye Ceza Mahkemesinde yargılaması devam eden 2013/183, 2013/77 ve 2013/27 Esas sayılı dava dosyalarında sanığın üzerine atılı eylemlerin benzer mahiyette olduğu dikkate alınarak anılan dosyalar celbedilip incelendikten sonra sanık hakkında TCK"nun 43. maddesinin uygulanıp uygulanamayacağının mahkemesince değerlendirilmesi gerektiği gerekçesiyle" bozulmasına karar verildiği, ardından bozma sonrası yapılan yargılamada sanık hakkında 4733 sayılı Yasa uyarınca temel ceza belirlendikten ve TCK.nun 43. maddesine göre gerekli artırım ve takdiri indirim nedenleri uygulandıktan sonra temyiz edilmeksizin kesinleşen Ankara 1.Asliye Ceza Mahkemesinin 06/09/2013 tarih ve 2013/183 Esas, 2013/987 Karar sayılı dosyasında hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis ve 500 TL adli para cezası ve yine aynı mahkemenin temyiz edilmeden kesinleşen 10/09/2013 tarih ve 2013/77 Esas, 2013/1009 Karar sayılı ilamıyla verilen 1 yıl 8 ay hapis ve 500 TL adli para cezasına ilişkin mahkumiyet kararları mahsup edilerek sanığın netice itibariyle infaz edilecek cezasının bulunmadığına karar verildiği cihetle,
Sanığın birden fazla kesinleşen dosyası bulunduğu gözetilerek yukarıda anılan ve Yargıtay incelemesinden geçmeden kesinleşen dosyalar açısından 5271 sayılı CMK"nun 309. maddesi uyarınca "Kanun Yararına Bozma" yoluna başvurulması için ihbarda bulunulması, ardından kesinleşen dosyaların kanun yararına bozulması halinde bu dosyalardaki eylemlerin benzer suç vasfına yönelik olduğu ve suç tarihine göre TCK"nun 43. maddesi kapsamında zincirleme biçimde kaçakçılık suçunu oluşturduğu nazara alınarak dosyaların birleştirilmesi ile sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması,
2. Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanığın eyleminin 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesi kapsamında kaldığı, ancak suç tarihinden sonra 11/04/2013 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6455 sayılı Yasa ile 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesinin yürürlükten kaldırılarak atılı suça ilişkin düzenlemenin 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesi kapsamı içine alındığı ve halen yürürlükte bulunan 6545 sayılı Yasa ile değişik 3/18. maddesi ile de aynı düzenlemenin korunduğu cihetle,
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine 7242 sayılı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla,
Suç tarihinde yürürlükte olan 4733 sayılı Yasa ile 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesinin yollamasıyla aynı Yasanın 3/5, 3/10, 3/22 ve 5/2. maddeleri somut olaya uygulanarak belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri ile 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
3. Sanık hakkında takdiri indirim uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK"nun 62/1. maddesi yerine fıkra numarası gösterilmeksizin TCK"nun 62. maddesinin yazılması suretiyle CMK"nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 26.04.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.