Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/1071 Esas 2016/8118 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/1071
Karar No: 2016/8118
Karar Tarihi: 13.04.2016

Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/1071 Esas 2016/8118 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, iş akdinin işverence haksız yere feshedildiğini ve tazminatlarının kendisine ödenmediğini, davalı ile defalarca görüştüğünü, ödeme yapılacağı söylenmesine rağmen davalının kendisini oyaladığını ve ödeme yapmadığını iddia ederek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ve ücret alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Mahkeme, davacının taleplerini kabul etmiş, bu karar davalı tarafından temyiz edilmiştir. Yargıtay 7. Hukuk Dairesi ise dosyadaki delilleri ve yasal gerekçeleri dikkate alarak davalının temyiz itirazlarını reddetmiş ve davacının taleplerinin kabul edildiği kararı onamıştır. Ancak kıdem tazminatı hesaplamasında hata olduğu ve yapılan hesaplamanın doğru olmadığı tespit edilmiştir. Yapılacak iş, kıdem tazminatının ilk belirlenen tarihlerden hesaplanmasıdır.
Kararda geçen kanun maddeleri: İş Kanunu - 4857, Türk Borçlar Kanunu - 6098, Medeni Kanun - 4721.

7. Hukuk Dairesi 2015/1071 E. , 2016/8118 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Hukuk Mahkemesi
(İş Mahkemesi Sıfatıyla)
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2- Davacı, iş akdinin işverence haksız yere feshedildiğini ve tazminatlarının kendisine ödenmediğini, davalı ile defalarca görüştüğünü, ödeme yapılacağı söylenmesine rağmen davalının kendisini oyaladığını ve ödeme yapmadığını iddia ederek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ve ücret alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, tazminat miktarlarının talep edilenden az olduğunu, herhangi bir ücret alacağının ise bulunmadığını, tazminatların ekonomik sıkıntılar sebebiyle ödenemediğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda, davacı 15.02.2011-01.11.2013 tarihleri arasında sürekli olarak çalıştığını iddia etmiş, davalı ise davacının çalışmasının kesintili olduğunu savunmuştur. 17.07.2014 tarihli bilirkişi raporunda, davacının davalı işyerinde geçirdiği hizmet süresi 15.02.2011-28.01.2013 tarihleri arasında 713 gün ve 01.10.2013-01.11.2013 tarihleri arasında 31 gün olmak üzere toplam 744 gün olarak belirlenmiş ise de kıdem tazminatı hesabı 713 gün üzerinden yapılmıştır. Bilirkişi raporu taraflara tebliğ edilmiş, davacı 03.09.2014 tarihli oturumda rapor doğrultusunda davasının kabulünü istemiştir. Davalının alacakların net olarak hesaplanması gerektiği itirazı üzerine bilirkişiden ek rapor alınmış, bilirkişi 06.09.2014 tarihli ek raporunda, kıdem tazminatını 744 gün üzerinden hesaplamıştır. Mahkemece, bilirkişi ek raporu doğrultusunda kıdem tazminatı hakkında karar verilmiştir. Davacının 03.09.2014 tarihli oturumda 17.07.2014 tarihli ilk rapor doğrultusunda davasının kabulünü talep ettiği, bu beyanının davacıyı bağladığı ve bu raporda da kıdem tazminatının 713 gün üzerinden hesaplandığı gözönünde tutulmaksızın 06.09.2014 tarihli ek rapor doğrultusunda kıdem tazminatı hakkında karar verilmiş olması hatalı olmuştur. Yapılacak iş, kıdem tazminatının 713 gün üzerinden hesaplandığı 17.07.2014 tarihli ilk rapor doğrultusunda karar vermektir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 13/04/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.