MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 02.08.2010 gününde verilen dilekçe ile Mera Komisyon Kararının iptali ve tescil istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kısmen kabul, kısmen reddine dair verilen 18.10.2011 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, Mera Tahsis Komisyonu kararının iptali istemiyle açılmıştır.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabul, kısmen reddine karar verilmiştir.
Hükmü, davacı Hazine temyiz etmiştir.
Dava konusu 121 ada 161 ve 162 parseller ile 158 ada 476 parselin kadastro çalışmaları sırasında ham toprak niteliği ile davacı Hazine adına tespit ve tescil edildiği, mera tahsis çalışmaları sırasında mera kaynakları arasına alınarak davalı köye tahsis edildiği anlaşılmaktadır. Başka bir deyişle taşınmaz, davacı Hazine’nin özel mülkiyetindeki araziler arasındadır.
4342 sayılı Mera Kanununun 9. maddesine 4916 sayılı yasanın 27. maddesi ile eklenen 7. fıkra ile; “Belediye ve mücavir alan sınırları içerisinde bulunan, Devletin hüküm ve tasarrufu altında veya Hazinenin özel mülkiyetindeki arazilerin mera, yaylak veya kışlak olarak tespit ve tahdit çalışmalarından önce Maliye Bakanlığından izin alınır” hükmü getirilmiştir. Görüldüğü üzere, Hazine’nin özel mülkiyetindeki bir taşınmazın da 4342 sayılı Mera Kanununun 5.maddesinden yararlanılarak mera kaynakları arasına alınması anılan yasa hükmü uyarınca tespit ve tahdit çalışmalarından önce Maliye Bakanlığından izin istenmesine koşuluna bağlıdır.
Somut uyuşmazlıkta, değinilen biçimde işlem yapılmadığından dava konusu yerin mera kaynakları arasına alınması olanaklı değildir.
Yapılan bu saptamaya göre, davanın kabulü yerine yazılı bazı gerekçelerle kısmen kabul, kısmen reddi doğru olmadığından karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 08.02.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.