Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/18849 Esas 2014/11194 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/18849
Karar No: 2014/11194
Karar Tarihi: 07.05.2014

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/18849 Esas 2014/11194 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık taksirle yaralama suçundan mahkum olmuştur. Temyizde sanık müdafii ve katılan vekili itirazda bulunmuşlardır. Mahkemenin takdirine ve delillere dayanarak sanığın mahkumiyetine hükmedilmiş ancak, temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan \"kastın yoğunluğu\" gerekçesine dayanılmaması ve adli para cezasına çevrilen hapis cezasının belirlenmesinde TCK'nın 52/3 maddesine aykırı davranılması nedeniyle hüküm BOZULMUŞTUR. Yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunmaktadır. Sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçe yasal ve yeterli olmakla, hüküm fıkrasının 1. paragrafındaki \"kastın yoğunluğu\" ibaresi ile hüküm fıkrasının 3 nolu bendindeki \"TCK'nın 50/4\" ibaresinden sonra gelen \"maddesi gereğince\" ibaresi hükümden çıkarılarak, yerine \",50/1-a, 52/2 maddeleri gereğince sanığa verilen 2 yıl hapis cezasının 730 gün adli para cezasına çevrilmesine\" cümlesi eklenmiştir. Kanun maddeleri: TCK'nın 89/4, 50/4, 52/4, 53/6, 61/1-g ve CMUK'un 321. ve 322. maddeleri.

12. Ceza Dairesi 2013/18849 E. , 2014/11194 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 50/4, 52/4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafii ve katılan vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun Dairemizce de benimsenen 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "kastın yoğunluğu" gerekçesine dayanılmayacağının gözetilmemesi,
2- Sanık hakkında hükmedilen 2 yıl hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında, adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3 maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçe yasal ve yeterli olmakla, hüküm fıkrasının 1. paragrafında yer alan “kastın yoğunluğu” ibaresinin hükümden çıkarılması ile hüküm fıkrasının 3 nolu bendindeki “TCK"nın 50/4” ibaresinden sonra gelen “maddesi gereğince” ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine “,50/1-a, 52/2 maddeleri gereğince sanığa verilen 2 yıl hapis cezasının 730 gün adli para cezasına çevrilmesine” cümlesinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.