Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/2541 Esas 2014/11177 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/2541
Karar No: 2014/11177
Karar Tarihi: 07.05.2014

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/2541 Esas 2014/11177 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine karar verdi. Ancak, suçun işlendiği yer ve zaman diliminin gösterilmemiş olması nedeniyle mahallinde tamamlanması mümkün yazım eksikliği olarak kabul edildi. Sanığın kusuruna dair inceleme eksikliği olduğu iddiası reddedildi. Ancak, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde failin güttüğü amaç ve saik gerekçesine dayanılamayacağına dair kanun maddesi gözetilmediği için hüküm bozuldu. Ancak, aynı kanunun verdiği yetkiye istinaden temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hüküm fıkrasının \"failin güttüğü amaç ve saik\" ibareleri gerekçeden çıkarılarak onandı. Kanun maddeleri 89/4, 62/1, 51, 51/3-6-7-8 ve 61/1. (g) bendi olarak belirtildi.

12. Ceza Dairesi 2014/2541 E. , 2014/11177 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 51, 51/3-6-7-8. maddeleri gereğince mahkûmiyet, erteleme

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında, 5271 sayılı CMK’nın 232/2-c maddesine uygun olarak, suçun işlendiği yer ve zaman diliminin gösterilmemiş olması; mahallinde tamamlanması mümkün yazım eksikliği olarak kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, kusura, eksik inceleme ile hüküm kurulduğuna ilişkin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hüküm fıkrasının 1. bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" ibarelerinin gerekçeden çıkartılması suretiyle eleştiri dışında sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.