Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/19016 Esas 2014/11155 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/19016
Karar No: 2014/11155
Karar Tarihi: 07.05.2014

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/19016 Esas 2014/11155 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Konya 2. Sulh Ceza Mahkemesi'nde görülen bir dava sonucunda, sanık taksirle yaralama suçundan mahkum edilmişti. Ancak, sanık müdafii temyiz etti ve Yargıtay 12. Ceza Dairesi, kararı inceledi. Kararda, suçun işleniş biçimi, mağdurun yaralanmasının niteliği, sanığın kusurunun derecesi gibi faktörler göz önünde bulundurularak makul bir cezaya hükmedilmesi gerektiği belirtildi. Yargıtay ayrıca, gerekçeli karar başlığındaki zaman diliminin gösterilmemesinin CMK'ya aykırı bir davranış olduğunu ifade etti. Bu sebeplerden dolayı, kararın bozulmasına karar verildi. Kanun maddeleri olarak ise, 5237 sayılı TCK'nın 61. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi kararda yer aldı.

12. Ceza Dairesi 2013/19016 E. , 2014/11155 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 12 - 2012/315206
Mahkemesi :Konya 2. Sulh Ceza Mahkemesi
Tarihi :18.07.2012
Numarası :2011/631 - 2012/1099
Suç :Taksirle Yaralama

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura ve eksik incelemeye ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Olay günü saat 19:00 sularında açık havada, meskun mahalde, tek yönlü, 9,5 metre genişliğindeki yüzeyi kuru, asfalt kaplama sokak yolunda idaresindeki minübüsle seyir halinde bulunan sanığın, yolcu indirmek için sağa yanaşarak durması, bu esnada idaresindeki elektrikli bisikletle seyir halinde bulunan mağdurun, minibüsün açılan kapısına çarpması şeklinde gelişen ve mağdurun basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasıyla sonuçlanan olayda; iki sınır arasında temel ceza belirlenirken; 5237 sayılı TCK"nın 61. maddesi göz önüne alınarak suçun işleniş biçimi, mağdurun yaralanmasının niteliği, sanığın taksire dayalı kusurunun derecesi nazara alınmak suretiyle adalet, hakkaniyet ve nasafet kurallarına uygun makul bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, teşdidin derecesinde yanılgıya düşülerek fazla ceza tayini,
2- Gerekçeli karar başlığında suçun işlendiği zaman diliminin gösterilmemesi suretiyle CMK’nın 232/2-c maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 07.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.