Davacı vekili ... vekili Av. ... ile davalı ... Servisi A.Ş. vekili Av. ... aralarındaki menfi tespit davası hakkında İstanbul 11. Sulh Hukuk Mahkemesi’nden verilen 2011/874 esas, 2015/43 karar sayılı ve 27.01.2015 tarihli hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.

- K A R A R -

5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun (HUMK) 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun"un 19. maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2015 yılı için 2.080,00 TL’dir.
Temyize konu edilen miktarın mahkemece davacı aleyhine red edilen miktar olan 1.974,00 TL olması nedeniyle 27.01.2015 tarihli karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün ¾ sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin harcın istek halinde karar düzeltme isteyen davacıya iadesine, 04.03.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.