Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2011/15900 Esas 2012/1553 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ


Davacılar vekili tarafından, davalılar aleyhine 03.05.2011 gününde verilen dilekçe ile davacılar binalarının tadilatı için çalışma izni verilmesi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 06.07.2011 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanununun 748.maddesine dayalı geçici olarak girme hakkı tanınmasına ilişkindir.
Davalılar, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece dava kabul edilmiş, davacıların davalıların maliki olduğu 3 sayılı parsele mantolama yapmak ve çatı onarımında bulunmak üzere girmelerine izin verilmiştir.
Hükmü, davalılar temyiz etmiştir.
Belirtilmelidir ki, Türk Medeni Kanununun 748.maddesinin ilk fıkrası uyarınca komşu taşınmaz malikinin iyileştirme veya somut olayda olduğu gibi tamirat ve tadilat yapılmasında zaruret bulunursa komşusuna taşınmazını geçici olarak kullandırma borcu bulunmaktadır. Dava dışı belediyenin 25.04.2011 tarihli yazısından, davacıların 2 sayılı parselinde çatı tamiratı ve dış cephe boya badana işleri için izin aldıkları anlaşılmaktadır.
Yerinde yapılan keşif sonucu düzenlenen bilirkişi raporu ile de 2 sayılı parselde tamirat ve tadilat zorunluluğu bulunduğu saptanmıştır. Bütün bu belirlemelere göre ilke olarak davanın kabulü yerindedir. Ancak;
HMK’nun “hükmü kapsamı” başlıklı 297.maddesine göre, verilen kararın hüküm bölümünde gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin
taleplerden her biri hakkında verilen hüküm de taraflara yüklenen borç ve tanınan hakları sıra numarasıyla açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde yazılması gerekir. Kanunun bu hükümdeki amacı, hükmün infazı sırasında tarafların yeni bazı uyuşmazlıklar içine düşmesini engellemektir. Bu bakımdan, bilirkişinin belediyenin verdiği ruhsat kapsamına göre yapılacak işleri tek tek raporunda belirlemesi, bu işlerin hangi mevsimde yapılabileceğinin ve süresinin saptanması, geçici girme hakkının bu süreyle sınırlı olarak kabulü gerekir. Bilirkişi raporunda belirtilen şekilde açıklık bulunmamaktadır.
Mahkemece yapılması gereken iş, bilirkişiden ek rapor alınarak yukarıda vurgulandığı üzere işlem yapmasını sağlamak ve geçici girme hakkını yılın belirli bir mevsiminde ve belirli bir süreyle kurmak olmalıdır.
Değinilen yönün gözardı edilmesi doğru olmadığı gibi davanın niteliği gereği yargılama giderlerinin davacı taraf üzerinde bırakılması gerekirken, davalıların sorumlu tutulması da doğru olmamıştır.
Karar, açıklanan nedenlerle bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde yatıranlara iadesine, 07.02.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.