MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

Van 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 26.12.2002 gün ve 2001/8 esas 2002/284 karar sayılı ilamı ile, sanık ... hakkında, mağdur ...’a yönelik eylemleri nedeniyle, gasp suçundan 765 sayılı TCK’nın 497/2, 522. maddeleri gereğince 24 yıl ağır hapis cezasına; geceleyin konut dokunulmazlığını bozma suçundan ise, 765 sayılı TCK"nun 193/2 ve 81/son maddeleri uyarınca 1 yıl 1 gün ağır hapis cezasına hükmolunduğu,
Açılan temyiz davası üzerine, dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesi’nin 09.10.2003 gün ve 2003/4982 esas, 2003/6630 sayılı Kısmen Onama-Kısmen Bozma kararı üzerine İlk Derece Mahkemesi bozmaya uyma kararı verip,
Konut dokunulmazlığını ihlal suçundan, 22.03.2004 tarihli ek iddianame ile açılan kamu davasının yürütülen yargılaması sonucunda;
Van 2.Ağır Ceza Mahkemesi’nin 29.06.2004 gün ve 2004/18 esas, 2004/196 sayılı kararı ile, sanık hakkında müşteki ...’a karşı geceleyin konut dokunulmazlığını bozma suçundan 765 sayılı TCK"nun 193/2 ve 81/son maddeleri uyarınca 1 yıl 1 gün ağır hapis cezası ile mahkumiyetine hükmolunduğu, anılan hükmün temyiz edilmeksizin 21.09.2004 tarihinde kesinleştiği,
İlk derece Mahkemesince, 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK hükümleri doğrultusunda uyarlama yargılaması için, dava dosyasının yeniden ele alındığı, 10/03/2009 gün ve 2009/46 esas, 2009/41 sayılı kararla, hükümlü ..."ın geceleyin silahla kendini tanınmayacak hale koymak suretiyle, mağdur ..."ın para ve altınlarını gasp etmek suçundan, 765 sayılı TCK’nın 497/2, 522. maddeleri gereğince 15 yıl hapis cezası ile hükümlülüğüne karar verildiği,
Hükümlü ... tarafından açılan temyiz davasını inceleyen, Yargıtay 6. Ceza Dairesi’nin 10/03/2014 gün ve 2014/6138 esas-2014/3970 sayılı kararı ile; suç teşkil eden eylemin olay tarihinde yürürlükte bulunan 765 sayılı TCK"na göre; 499/1 ve 193/2. maddeleri, 5237 sayılı TCK"nun 149/1-(a-b-d-h) ve 109/2-3-a maddeleri kapsamında olduğunu, bu bağlamda mukayese yapılarak ortaya çıkan sonuç cezalar karşılaştırılarak lehe kanun belirlenmesi gerektiği halde yazılı şekilde hatalı uygulama yapılması gerekçesiyle hükmün bozulduğu anlaşılmaktadır.

5252 sayılı yasanın 9/3. maddesi ve 23/02/1938 gün ve 23/9 sayılı İçtihadı Birleştirme kararı uyarınca, lehe yasa saptanması maddi olaya suç tarihinde yürürlükte bulunan yasalar ile sonradan yürürlüğe giren yasaların hiçbir hükmü karıştırılmadan bir bütün halinde uygulanmasını ve uygulama sonucunda ortaya çıkan sonuçların birbiriyle karşılaştırılmasını zorunlu kıldığından, maddi (somut) olaya uygulanacak yasalar ile sonradan yürürlüğe giren yasanın bir bütün halinde birbiri ile karşılaştırılarak uygulanıp ayrı ayrı sonuçlar belirlenip bunların karşılaştırılması gerekmektedir.

Hal böyle olunca;

5252 sayılı Yasanın 9/3. madde ve fıkrasında düzenlendiği şekilde, 765 sayılı Yasa ile 5237 sayılı Yasanın olaya ayrı ayrı uygulanması ve ortaya çıkan sonuçların birbiri ile karşılaştırılması yanında; yapılan uygulama ve karşılaştırmanın denetlenebilir ölçüde hükmün gerekçesinde gösterilmesi de zorunlu olduğu dikkate alınmadan yerinde ve yeterli olmayan şekilde hüküm kurulması,

Bozmayı gerektirmiş, hükümlü ... savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, resen de yapılan inceleme sonunda, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, infaz aşamasında verilen uyarlama kararlarının kazanılmış hak oluşturmayacağının gözetilmesine, 22/03/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.